Życie jest pełne wyzwań, które testują naszą wytrzymałość i zdolność do adaptacji. Często, kiedy stajemy przed trudnościami, naszą pierwszą reakcją jest opór. To ludzka natura – bronić się przed tym, co nieznane, co wydaje się groźne lub co burzy nasz spokój. Opór może być jednak jak mur, który zamiast chronić, izoluje nas od możliwości wzrostu i rozwoju. W niniejszej rozprawce zastanowimy się nad procesem, który pozwala przejść od oporu, przez akceptację, do odporności – stanu, w którym jesteśmy nie tylko w stanie stawić czoła wyzwaniom, ale i wyciągnąć z nich siłę.
Opór manifestuje się na wiele sposobów – od wewnętrznego niepokoju, przez emocjonalne zamknięcie się, aż po fizyczne symptomy stresu. Jest to reakcja obronna, która w krótkim okresie może wydawać się korzystna, ale w dłuższej perspektywie prowadzi do wyczerpania. Opór jest jak pływanie pod prąd – wymaga ogromnej energii i często kończy się zmęczeniem, bez znaczącego postępu.
Akceptacja jest pierwszym krokiem w kierunku zmiany. To moment, w którym przestajemy walczyć z rzeczywistością i zaczynamy ją rozumieć. Akceptacja nie jest pasywna – to aktywny wybór bycia w zgodzie z obecnym momentem. To decyzja o zrezygnowaniu z bezowocnej walki i skupieniu się na tym, co możemy zmienić. Akceptacja otwiera drzwi do głębszej samoświadomości i jest fundamentem dla budowania odporności.
Odporność to zdolność do odbicia się po upadku, do znalezienia w sobie siły, by iść dalej, nawet gdy wszystko dookoła wydaje się przeciw nam. To również umiejętność adaptacji – zmiany kierunku, gdy droga, którą podążaliśmy, okazuje się ślepym zaułkiem. Odporność nie jest dana raz na zawsze; to cecha, którą można i należy rozwijać. Wymaga to pracy nad sobą, nad swoimi przekonaniami i sposobem myślenia.
Przejście od oporu do akceptacji i odporności jest jak podróż przez gęsty las. Na początku jest ciemno, gęsto i trudno znaleźć drogę. Ale im dalej wchodzimy, tym bardziej oczy przyzwyczajają się do mroku, a stopniowo zaczynamy dostrzegać ścieżki, którymi możemy podążać. Każdy krok naprzód wzmacnia naszą pewność siebie i uczy, że to, co nieznane, nie musi być wrogiem. Może być okazją do wzrostu, doświadczenia i odkrycia w sobie nowych, nieznanych dotąd pokładów siły. Wewnętrzna transformacja jest procesem, który nie ma końca, ale każdy krok na tej drodze to krok w kierunku pełniejszego, świadomego życia.
Równowaga meridianów w jodze to koncepcja, która odnosi się do harmonizacji przepływu energii w ciele, zgodnie z tradycyjną chińską medycyną i jej koncepcją meridianów. Chociaż joga pochodzi z hinduistycznej tradycji, a chińska medycyna jest osobnym systemem, można połączyć te dwa podejścia w celu uzyskania bardziej zrównoważonej praktyki.
Ashtanga joga, znana z dynamicznego charakteru i synchronizacji oddechu z ruchem, może być doskonałą praktyką do harmonizacji przepływu energii w ciele, włączając koncepcję meridianów.
Zrozumienie meridianów: Przede wszystkim warto poznać podstawy chińskiej medycyny i koncepcję meridianów. Meridiany to ścieżki energetyczne w ciele, które wpływają na nasze zdrowie fizyczne i emocjonalne.
Pranayama: Praktyka kontroli oddechu jest kluczowa. Świadome oddychanie pomaga w regulowaniu przepływu energii w ciele.
Medytacja: Medytacja może być użyteczna w koncentrowaniu się na konkretnych meridianach i ich harmonizacji. Możesz wizualizować przepływ energii wzdłuż meridianów podczas medytacji.
Ruch i przepływ energii: Praktyka jogi, zwłaszcza stylów takich jak Yin Yoga, może pomóc w otwieraniu i wydłużaniu meridianów, co sprzyja równowadze energetycznej.
Świadomość energetyczna: Podczas praktyki Ashtangi, skupiaj się na swojej świadomości energetycznej. Wyobrażaj sobie, że energia płynie przez ciało wzdłuż meridianów, podobnie jak to jest w chińskiej medycynie. Uważnie obserwuj, jak się czujesz podczas praktyki. Czy czujesz blokady energii w określonych obszarach ciała? Wydłużaj praktykę odpowiednich asan, aby pomóc w rozwiązaniu tych blokad.
Meridiany to niewidzialne ścieżki lub kanały energetyczne, przez które przepływa Qi (chi), czyli życiowa energia. Istnieje 12 głównych meridianów i wiele mniejszych, które są związane z różnymi narządami i funkcjami ciała.
Meridian Płuc (Lung Meridian): Ten meridian zaczyna się w obszarze klatki piersiowej i jest związany z oddychaniem. W praktyce jogi, szczególnie w kontekście kontroli oddechu (pranayama), równowaga Meridianu Płuc może pomóc w poprawie zdolności oddechowej i dostarczeniu większej ilości tlenu do ciała.
Meridian Serca (Heart Meridian): Meridian Serca jest związany z emocjami i równowagą emocjonalną. Praktyka jogi, zwłaszcza sercowe asany i medytacja na serce, może pomóc w równoważeniu Meridianu Serca i promowaniu zdrowego stanu emocjonalnego.
Meridian Wątroby (Liver Meridian): Ten meridian jest związany z funkcją wątroby, która jest kluczowa dla oczyszczania organizmu. Asany, które angażują mięśnie brzucha i obszar wątroby, mogą wspomagać równowagę Meridianu Wątroby.
Meridian Nerek (Kidney Meridian): Meridian Nerek jest związany z kondycją nerek i regulacją płynów w organizmie. Asany, które angażują miednicę, takie jak pozycje stoje i pozycje siedzące, mogą pomóc w harmonizacji Meridianu Nerek.
Meridian Żołądka (Stomach Meridian): Ten meridian jest związany z trawieniem i przyswajaniem pożywienia. Asany, które angażują obszar brzucha, mogą wpływać na równowagę Meridianu Żołądka.
Meridian Wzgórza (Bladder Meridian): Meridian Wzgórza jest związany z układem moczowym. Asany, które angażują mięśnie pleców i kręgosłupa, mogą pomóc w równowadze Meridianu Wzgórza.
Meridian Śledziony (Spleen Meridian): Ten meridian jest związany z układem immunologicznym i trawieniem. Asany, które angażują obszar brzucha i śledziony, mogą wspomagać równowagę Meridianu Śledziony.
Meridian OsierdziaSerca (Pericardium Meridian): Meridian Serca Osierdzia jest związany z sercem i funkcjami sercowymi. Asany, które angażują klatkę piersiową, mogą wpływać na równowagę tego meridianu.
Równowaga meridianów w praktyce Ashtanga jogi może pomóc w zwiększeniu świadomości energetycznej, poprawie zdrowia i osiągnięciu głębszej harmonii w praktyce. Pamiętaj, że równowaga meridianów jest tylko jednym z aspektów praktyki Ashtanga jogi. Integracja koncepcji meridianów może pomóc w bardziej świadomej praktyce i lepszym zrozumieniu energetycznego aspektu jogi. Jednak praktyka Ashtangi jest kompleksowa i obejmuje wiele innych aspektów, takich jak asany, oddech, medytacja i etyka. To podejście umożliwia łączenie dwóch tradycji w celu osiągnięcia bardziej wszechstronnej praktyki jogi. Warto eksplorować tę koncepcję i dostosować swoją praktykę jogi do swoich indywidualnych potrzeb.
Joga to starożytna praktyka, która nie tylko wzmacnia ciało, ale także kształtuje umysł i ducha. Dla wielu osób jest to nie tylko forma aktywności fizycznej, ale także sposób na osiągnięcie harmonii i równowagi w życiu. Jeśli jesteś osobą która dopiero planuje postawić swoje pierwsze kroki na macie i zastanawiasz się jak rozpocząć swoją przygodę z jogą, ten artykuł jest dla Ciebie.
Dlaczego joga?
Praktyka jogi oferuje wiele korzyści, zarówno dla ciała, jak i umysłu. Oto kilka powodów, dla których warto ją rozważyć:
Poprawa elastyczności: Joga pomaga w rozciąganiu mięśni i stawów, co przyczynia się do zwiększenia elastyczności ciała.
Wzmacnianie mięśni: Pozycje jogi angażują różne grupy mięśni, co prowadzi do wzmocnienia ciała.
Relaksacja i redukcja stresu: Praktyka jogi zawiera elementy medytacji i kontroli oddechu, które pomagają w redukcji stresu i poprawie samopoczucia emocjonalnego.
Równowaga i koordynacja: Ćwiczenia jogi pomagają w rozwoju równowagi i koordynacji, co może być korzystne zarówno w codziennym życiu, jak i w innych formach aktywności.
Podniesienie świadomości ciała: Joga uczy świadomości własnego ciała, co pomaga w lepszym zrozumieniu i dbaniu o swoje zdrowie.
Rozpoczęcie praktyki
Jeśli jesteś gotowy na rozpoczęcie praktyki jogi, oto kilka wskazówek, które pomogą Ci rozpocząć swoją przygodę:
Znajdź odpowiednią szkołę: Warto rozpocząć od kursu jogi od podstaw lub zajęć dla początkujących prowadzonych przez doświadczonego nauczyciela jogi. To świetny sposób na nauczenie się podstawowych pozycji i prawidłowej techniki.
Zacznij od podstaw: Nie przejmuj się skomplikowanymi pozycjami na początek. Skup się na naukach pozycji fundamentalnych i buduj swoją praktykę stopniowo.
Regularność: Regularna praktyka jogi przynosi najlepsze rezultaty. Postaraj się znaleźć czas na jogę kilka razy w tygodniu.
Bądź cierpliwy: Joga to długoterminowy proces, który rozwija się z czasem. Nie oczekuj natychmiastowych rezultatów.
Słuchaj swojego ciała: To jedno z najważniejszych zasad jogi. Słuchaj swojego ciała i unikaj forsowania się w pozycjach, które sprawiają ból lub dyskomfort.
Praktyka w domu
Jeśli nie masz dostępu do zajęć jogi w okolicy lub wolisz ćwiczyć w domowym zaciszu, możesz również praktykować jogę samodzielnie. Istnieje wiele dostępnych online materiałów, które mogą Ci pomóc w rozpoczęciu praktyki w domu.
Rozpoczęcie praktyki jogi może być inspirującym i uzdrawiającym doświadczeniem. To podróż do odkrywania własnego ciała, umysłu i ducha. Niezależnie od tego, czy wybierzesz się na zajęcia w studiu, czy będziesz ćwiczyć w domu, joga oferuje wiele korzyści dla każdego, kto jest gotowy na jej przyjęcie. Pamiętaj o regularności, cierpliwości i przede wszystkim odbieraniu przyjemności z każdej chwili swojej praktyki. Namaste!
Słowo „Namaste” (czasami pisane jako „Namasté” lub „Namaskar”) to jeden z najbardziej rozpoznawalnych zwrotów związanych z jogą i kulturą indyjską. Choć na zachodzie często kojarzone jest głównie z jogą i jej praktykami, to w rzeczywistości ma głębokie znaczenie duchowe i kulturowe, które przekracza granice maty do jogi.
Namaste jest wyrazem szacunku, pokory i uznania dla drugiej osoby. W języku sanskrytu „namaḥ” oznacza „ukłon” lub „pokłon”, a „te” znaczy „ci”. Dosłownie więc „Namaste” można przetłumaczyć jako „ukłaniam się tobie”. Gestykulacja towarzysząca temu słowu – złączone dłonie przy sercu i lekki ukłon – jest równie ważna, co same słowa. Symbolizuje ona jedność, równość i połączenie dusz spotykających się na ścieżce życia.
W tradycji indyjskiej, mówienie „Namaste” jest wyrazem głębokiego szacunku dla boskości, którą każdy nosi w sobie. To przypomnienie, że każda osoba, niezależnie od statusu społecznego, wieku czy pochodzenia, zasługuje na taki sam poziom szacunku, ponieważ wszyscy jesteśmy częścią tej samej całości, tej samej esencji życiowej.
W kontekście jogi, „Namaste” może być rozumiane jako wyraz wdzięczności i szacunku między nauczycielem a uczniem. Mówiąc to słowo na zakończenie praktyki, uczestnicy oddają hołd zarówno wiedzy przekazanej przez nauczyciela, jak i wspólnej pracy, energii i przestrzeni, którą dzielili podczas sesji.
Ale „Namaste” to nie tylko słowa i gesty. To także postawa, sposób bycia, który promuje pokój i harmonię. To przypomnienie, że powinniśmy podchodzić do innych z otwartością, akceptacją i bez osądzania. W ten sposób „Namaste” staje się żywym przekazem, filozofią przenikającą nasze codzienne interakcje.
W dzisiejszych czasach, kiedy podziały społeczne wydają się coraz głębsze, praktyka mówienia „Namaste” może być małym, ale potężnym krokiem w kierunku zrozumienia i jedności. To przypomnienie, że mimo różnic, w głębi duszy wszyscy jesteśmy połączeni.
„Namaste” może być także wyrazem osobistej duchowej praktyki. Dla wielu osób to słowo staje się mantrą, która przypomina o potrzebie bycia obecnym, świadomym i skoncentrowanym na chwili obecnej. To zaproszenie do zatrzymania się i docenienia momentu, do zauważenia piękna w sobie i w otaczającym nas świecie.
Podsumowując, „Namaste” to nie tylko tradycyjne indyjskie pozdrowienie. To słowo i gest, które niosą w sobie głęboką mądrość i które mogą stać się mostem łączącym ludzi różnych kultur i tradycji. To przypomnienie, że każde spotkanie z drugim człowiekiem jest cenną okazją do wyrażenia szacunku, miłości i jedności.
W naszym studiu jogi, kiedy mówimy „Namaste”, oddajemy hołd nie tylko sobie nawzajem, ale także praktyce, która nas łączy. To wyraz uznania dla wewnętrznej podróży, na którą każdy z nas się wybiera, szukając spokoju, równowagi i harmonii. Niech więc „Namaste” będzie przewodnikiem na tej ścieżce, przypominającym o sile, która tkwi w pokorze, szacunku i miłości.
Czakry to starożytne, duchowe centra energetyczne, które odgrywają kluczową rolę w naszym dobrostanie fizycznym, emocjonalnym i duchowym. Choć pojęcie to ma korzenie w tradycji hinduskiej i buddystycznej, coraz więcej osób na Zachodzie zaczyna doceniać znaczenie czakr w codziennym życiu.
Słowo „czakra” pochodzi z sanskrytu i oznacza „koło” lub „dysk”. W kontekście duchowym odnosi się do różnych punktów energetycznych w naszym ciele. Istnieje siedem głównych czakr, każda z nich zlokalizowana w określonym miejscu i odpowiadająca za różne aspekty naszego bytu.
Czakry są integralną częścią naszego systemu energetycznego, działając jako mosty między ciałem fizycznym a subtelnymi aspektami naszej istoty. Każda z siedmiu głównych czakr jest rządzona przez duchowe prawa i zasady świadomości, które możemy wykorzystać do kultywowania większej harmonii, szczęścia i dobrobytu w naszym życiu i na świecie.
Muladhara (Czakra korzenia) – Znajduje się u podstawy kręgosłupa i odpowiada za poczucie bezpieczeństwa i przetrwania.
Svadhisthana (Czakra sakralna) – Zlokalizowana w dolnej części brzucha, odpowiada za kreatywność i emocje.
Manipura (Czakra słoneczna) – Umieszczona w okolicach splotu słonecznego, kontroluje naszą wolę i samoocenę.
Anahata (Czakra serca) – Znajduje się w centrum klatki piersiowej i jest związana z miłością i współczuciem.
Vishuddha (Czakra gardła) – Odpowiada za komunikację i ekspresję, zlokalizowana w gardle.
Ajna (Czakra trzeciego oka) – Znajduje się między brwiami i odpowiada za intuicję i percepcję.
Sahasrara (Czakra korony) – Znajduje się na szczycie głowy i jest mostem do wyższych stanów świadomości.
Jak działają czakry?
Czakry działają jak zawory energetyczne, które regulują przepływ energii życiowej, znanego również jako prana czy chi. Kiedy czakry są zrównoważone, energia swobodnie przepływa przez nasze ciało, co wpływa na nasze zdrowie i samopoczucie. Jeżeli jednak jedna lub więcej czakr jest zablokowana, może to prowadzić do różnych problemów zdrowotnych i emocjonalnych.
Jak zrównoważyć czakry?
Istnieje wiele technik równoważenia czakr, w tym medytacja, joga, techniki oddechowe, a nawet terapie dźwiękowe i koloroterapia. Ważne jest, aby znaleźć metodę, która najbardziej odpowiada twoim potrzebom i stylowi życia.
Zrozumienie i praca z czakrami może być potężnym narzędziem do poprawy jakości życia na wielu poziomach. Niezależnie od tego, czy jesteś początkującym w duchowości, czy zaawansowanym praktykiem, zrównoważone czakry mogą pomóc ci osiągnąć głębsze poczucie spokoju, harmonii i dobrobytu.
Czakry są często opisywane jako obracające się koła lub wiry energii, zlokalizowane wzdłuż kręgosłupa, od podstawy kręgosłupa do szczytu głowy. Każda czakra ma swoją własną częstotliwość wibracyjną, kolor i zestaw właściwości, które wpływają na określone aspekty naszego ciała, umysłu i ducha.
Pierwsze Centrum: Czakra Korzenia – Muladhara
Lokalizacja: Podstawa kręgosłupa, splot krzyżowy
Element: Ziemia
Kolor: Czerwony
Mantra: „Lam”
Drugie Centrum: Czakra Kreatywności – Swadhisthana
Lokalizacja: Narządy płciowe
Element: Woda
Kolor: Pomarańczowy
Mantra: „Vam”
Trzecie Centrum: Czakra Energii – Manipura
Lokalizacja: Pępek
Element: Ogień
Kolor: Żółty
Mantra: „Ram”
Czwarte Centrum: Czakra Serca – Anahata
Lokalizacja: Obszar serca
Element: Powietrze
Kolor: Zielony
Mantra: „Yam”
Piąte Centrum: Czakra Ekspresji – Vishudha
Lokalizacja: Splot krtaniowy
Element: Eter
Kolor: Niebieski
Mantra: „Ham”
Szóste Centrum: Czakra Intuicji – Ajna
Lokalizacja: Między brwiami, czoło
Element: Czas
Kolor: Indygo
Mantra: „Aum”
Siódme Centrum: Czakra Świadomości – Sahasrara
Lokalizacja: Szczyt/czubek głowy, mózg
Element: Przestrzeń
Kolor: Fioletowy
Mantra: Cisza
Uzdrawianie kolorami
Leczenie kolorami to praktyka wykorzystująca różne kolory w celu wprowadzenia równowagi i harmonii w ciele i umyśle. Każdy kolor ma swoją własną częstotliwość i wpływ na określone centra energetyczne. Na przykład, czerwony kolor jest związany z czakrą korzenia i może być używany do zwiększenia energii i witalności, podczas gdy niebieski kolor, związany z czakrą gardła, może pomóc w komunikacji i samoekspresji.
Jak to działa?
Wizualizacja Zamknij oczy i wyobraź sobie kolor odpowiadający czakrze, którą chcesz ożywić.
Energetyzacja dłoni Połóż obie dłonie na oczach i wyobraź sobie, że ten konkretny kolor wpływa do dłoni i je energetyzuje.
Stosowanie koloru Umieść obie dłonie na obszarze czakry na przedniej części ciała i wyobraź sobie, że kolor wpływa do ciała, kierując kolor przez punkt czakry.
Zrozumienie czakr może być wartościowym narzędziem do samouzdrawiania i duchowego rozwoju. Poprzez praktyczne zastosowanie tej wiedzy, możesz zharmonizować i zrównoważyć swoje centra energetyczne, co przyniesie ci większą harmonię, szczęście i dobrobyt w każdym aspekcie życia.
Reiki to słowo, które dla wielu osób może brzmieć tajemniczo, a nawet ezoterycznie. Jest to jednak praktyka, która zyskuje na popularności i jest coraz częściej stosowana jako forma holistycznego leczenia. Ale co naprawdę oznacza Reiki i jakie są jego korzenie? W tym artykule postaramy się przybliżyć prawdziwe znaczenie i cel tej dawnej japońskiej techniki.
Reiki to japońskie słowo, które można rozłożyć na dwa główne elementy: „Rei”, co oznacza „duchowy” lub „święty”, i „Ki”, co oznacza „energia” lub „siła życiowa”. Łącząc te dwa elementy, otrzymujemy „duchową energię życiową” jako najbliższe znaczenie Reiki.
Czym jest Reiki?
Reiki to forma terapii energetycznej, która polega na kierowaniu „uniwersalnej energii życiowej” przez dłonie terapeuty do ciała osoby odbierającej. Jest to proces, który ma na celu przywrócenie równowagi energetycznej, promowanie głębokiego relaksu i wspieranie naturalnej zdolności organizmu do samouzdrawiania.
Reiki polega na nawiązywaniu połączenia z pozytywnymi energiami spoza nas i jest przekazywane przez dłonie, oczy, szyszynkę, serce, duszę… więc można je wykonywać, dotykając lub nie dotykając osoby lub siebie.
Może być nauczone przez każdego (wszyscy mamy naturalną moc samouzdrawiania).
Zostało przekazane od mistrzów do uczniów przez prawie sto lat, począwszy od Japonii.
Łączy się z „polem bio”, terminem, którego obecnie używa nauka medyczna, aby pokazać, że wokół nas wszystkich istnieje wibracyjne pole energetyczne, ponieważ wszyscy jesteśmy energią.
Łączy nasze wyższe ja ze wszystkim wokół nas.
Jest zarówno naukowe, jak i duchowe, zapewniając potężne doświadczenie uzdrawiające.
Jak działa Reiki?
Oczyszcza z blokad energetycznych ciało fizyczne i pola energetyczne.
Zapewnia uzdrowienie na poziomie mentalnym, emocjonalnym i duchowym.
Przywraca moc ciału fizycznemu i wszystkim poziomom ciała duchowego.
Przywraca równowagę duchową, mentalną i emocjonalną.
Oczyszcza ciało fizyczne i naszą całą istotę z trucizn i toksyn.
Współpracuje z naszym wyższym ja.
Skutecznie i łagodnie leczy zwierzęta, rośliny, owady i przedmioty nieożywione.
Napełnia energią wszystko, co spożywamy: jedzenie, wodę, leki, witaminy, zioła itd.
Wywołuje uczucia pokoju i głębokiej miłości.
Pomaga w uwolnieniu przechowywanych emocji, wspomnień i starych, bezużytecznych systemów przekonań.
Zwiększa świadomość osobistą.
Działa jako delikatna pomoc dla umierających: umożliwiając im opuszczenie obecnego życia w pokoju i otwartości na nowe życie przed nimi.
Przepływ Energii
W praktyce Reiki zakłada się, że każdy człowiek ma w sobie przepływ energii życiowej, który może być zaburzony przez stres, choroby czy negatywne emocje. Terapeuta Reiki działa jako kanał, przez który przepływa uniwersalna energia, mająca na celu zharmonizowanie i oczyszczenie energetycznego ciała pacjenta.
Intencja i Skupienie
Kluczową rolę w terapii Reiki odgrywa intencja i skupienie zarówno terapeuty, jak i osoby odbierającej. To nie jest proces pasywny; obie strony są zaangażowane w wymianę i przepływ energii.
Samouzdrawianie
Reiki nie jest lekarstwem na konkretne choroby, ale może być doskonałym uzupełnieniem tradycyjnych metod leczenia. Promuje ono samouzdrawianie poprzez przywrócenie równowagi energetycznej i emocjonalnej.
Reiki wspiera naturalną zdolność organizmu do samouzdrawiania i z tego powodu może przynieść uzdrowienie w wielu schorzeniach, w tym, ale nie tylko:
Migrenowe bóle głowy
Astma
Choroby skóry
Grypy i przeziębienia
Wrzody
Niepokój
Bóle pleców
Niska samoocena
Depresja
Słaba pewność siebie
Skutki uboczne leków
Leczenie raka lub chemioterapia
Zabiegi chirurgiczne (przed, w trakcie i po)
Udowodniono również, że:
Pomaga w lepszym śnie
Łagodzi ból
Promuje kreatywność
Zwiększa poziom energii
Obniża ciśnienie krwi
Wspiera układ odpornościowy
Pomaga organizmowi w eliminacji toksyn
Oczyszcza umysł i poprawia koncentrację
Reiki to więcej niż tylko „kładzenie rąk” czy „leczenie energią”. To praktyka, która ma głębokie korzenie i szerokie spektrum zastosowań, od fizycznego uzdrawiania po duchowy rozwój. Ostateczne znaczenie Reiki jest więc złożone i wielowymiarowe, a jego prawdziwa istota może różnić się w zależności od indywidualnych doświadczeń i przekonań. Jedno jest pewne: Reiki to forma terapii, która zasługuje na głębsze zrozumienie i docenienie.
Warto zauważyć, że Reiki jest tematem kontrowersyjnym w kontekście naukowym. Brakuje jednoznacznych badań potwierdzających jego skuteczność, co sprawia, że jest często krytykowane jako forma „nienaukowego” leczenia. Niemniej jednak, wiele osób zgłasza pozytywne efekty po sesjach Reiki, takie jak głęboki relaks, poprawa samopoczucia i łagodzenie objawów różnych dolegliwości.
Mówi się, że Reiki wzywa ucznia, gdy jest on gotów: jak magnes przyciągnęło cię do przeczytania tego artykułu: mogłeś natknąć się na dowolny artykuł na dowolnej stronie internetowej, a jednak jak magnes, zostałeś przyciągnięty do tej strony. W życiu nie ma przypadków.
Ashtanga joga to dynamiczny, pełen wigoru styl Hatha jogi, który zyskał popularność dzięki guruji Sri K. Pattabhi Joisowi (1915-2009). Jest to naprawdę piękny styl jogi, który jest efektywny, wymagający i można by nawet powiedzieć, że efektowny.
Oto krótka historia Ashtanga jogi, popularnych nauczycieli, czego można się spodziewać na tego typu zajęciach jogi i czy jest to dla ciebie odpowiedni wybór.
Starożytne początki
Ashtanga joga ma swoje korzenie w starożytnej księdze znaną jako „Yoga Korunta”, napisanej przez człowieka o imieniu Vamana Rishi. „Yoga Korunta” została opracowana przez Patanjalego (który również opracował Jogasutry) gdzieś między 200 p.n.e. a 250 n.e. Sławny jogin, a także nauczyciel Joisa, T. Krishnamacharya (1888-1989), studiował „Yoga Korunta” i następnie przekazał ją mu.
Krishnamacharya urodził się, gdy Indie były jeszcze pod kolonialnym panowaniem Anglii. Przez siedem długich lat studiował jogę u swojego guru, żyjąc w jaskini i rezygnując z typowego życia gospodarza. Po tych siedmiu latach zaczął nauczać jogi. To właśnie w 1931 roku jego nauki naprawdę zyskały na popularności. Zaczął uczyć w Sanskryckim Kolegium w Mysore, gdzie ostatecznie zaczął nauczał także Pattabhi Joisa. To również w tym czasie stworzyli Ashtanga jogę którą znamy dziś.
Podróż Joisa
To dzięki pobieraniu nauk jogi u Krishnamacharyi przez Pattabhi Joisa, Ashtanga joga stała się tym, czym jest. W rzeczywistości, gdy Jois był pytany przez swoich uczniów, jak dokładnie Ashtanga pojawiła się na świecie, odpowiedział: „Nic nie zmieniłem”. To oświadczenie odnosiło się do wszystkiego, czego nauczył się od swojego nauczyciela, i do nieodstępowania od nauk swojego mentora.
Pattabhi Jois miał zaledwie 12 lat w 1927 roku, kiedy rozpoczął swoje praktyki u T. Krishnamacharyi. W 1933 roku Krishnamacharya otworzył swoją shalę (szkołę jogi) na terenie pałacu maharadży (króla) Jaganmohan. Jako że maharadża szanował Pattabhi Joisa, przekazał Joisowi dodatkowe pieniądze na demonstracje i nauczanie jogi. Wkrótce Jois stał się nauczycielem jogi, uczącym swoich rówieśników pod błogosławieństwem Krishnamacharyi.
W wieku 21 lat Pattabhi Jois był już szanowanym nauczycielem jogi, uczącym w kolegium w Mysore przy finansowym wsparciu maharadży. W 1948 roku nauczał Ashtanga jogi, którą znamy dzisiaj, w swojej własnej shali w Mysore. Dziś jogini nadal zjeżdżają się do Mysore, gdzie studiują w Instytucie Ashtanga Jogi K. Pattabhi Joisa pod okiem jego wnuka, Sharatha, oraz innych certyfikowanych nauczycieli.
Jogasutry
Znany swoim uczniom jako guruji, Jois również nauczał Ashtanga jogi zgodnie z tym, co zostało przedstawione przez Patanjalego w Jogasutrach. Przedstawiają one filozofię i nauki mądrości Ashtanga jogi. Dosłownie przetłumaczone, ashtanga oznacza „osiem kończyn”. Osiem kończyn to osiem praktyk zdefiniowanych przez Patanjalego. Są to: yamas (moralne ograniczenia), niyamas (obserwacje), asana (pozycje fizyczne), pranayama (praktyki oddechowe), pratyahara (wycofanie zmysłów), dharana (skupienie lub koncentracja), dhyana (medytacja) i samadhi (całkowite medytacyjne wchłonięcie).
Vinyasa
Ashtanga joga jest często nazywana Ashtanga vinyasa jogą. Vinyasa odnosi się do techniki, która łączy oddech z ruchem w płynny i płynący sposób. Są to dynamiczne ruchy pomiędzy asanami w Ashtanga jodze. Oddech jest integralną częścią z każdej pozycji. Praktykujący Ashtanga vinyasa jogę płyną z oddechem w ciągły sposób od jednej pozycji do następnej.
Ashtanga joga była pierwszą formą vinyasa jogi. Forma, którą dzisiaj nazywamy vinyasa, która jest znacznie swobodniejsza i bardziej otwarta na kreatywność, ma swoje korzenie w Ashtanga jodze. Ashtanga joga różni się tym, że pozycje są ustalone. Wykonujemy dokładnie tę samą sekwencję za każdym razem, kiedy ćwiczymy. Następnie przechodzimy do następnej serii po opanowaniu pierwszej. W ten sposób Ashtanga joga rzadko nudzi swoich praktykujących, ponieważ zawsze jest kolejna pozycja lub kolejna seria do opanowania.
W praktyce istnieje łącznie sześć serii w Ashtandze – pierwsza (lub podstawowa) seria, druga (lub średniozaawansowana) seria, a następnie cztery zaawansowane serie. Wszystkie zaczynają się od Powitań Słońca, a wszystkie pozycje w każdej serii są praktykowane w określonej kolejności. W ten sposób, po zapamiętaniu wielu sekwencji pozycji, można je praktykować w głęboko medytacyjny sposób.
Ashtanga joga nie jest dla każdego, ale dla tych, którzy poszukują ruchu i potrzebują dyscypliny, jest to piękny styl jogi, który obejmuje wszystko, czego jogin mógłby potrzebować w ramach wielowymiarowej praktyki jogi.
„Mahabharata” to jedno z najważniejszych dzieł literatury indyjskiej i jednocześnie jedno z największych osiągnięć literatury światowej. Skomponowany w formie wiersza, liczący 100 tysięcy zwrotek, „Mahabharata” to ogromna saga, która opowiada o losach rodu Kuru, w tym o słynnym starciu dwóch bratanków, Pandawów i Kaurawów, w bitwie znanej jako Kurukshetra. Jednakże, „Mahabharata” to nie tylko opowieść o wojnie, to również zbiór głębokich mądrości, filozoficznych refleksji i moralnych dylematów, które wciąż są aktualne i inspirujące dla ludzi na całym świecie.
W samym sercu „Mahabharaty” znajduje się opowieść o dylemacie moralnym i etycznym. Główny bohater, Arjuna, stoi przed trudnym wyborem – czy walczyć w bitwie, w której zginąć mogą jego krewni, przyjaciele i nauczyciele, czy odmówić i pozostać wiernym swoim zasadom etycznym. Ta sytuacja stawia przed nim pytanie o naturę obowiązku, lojalności, sprawiedliwości i moralności. W słynnym dialogu między Arjuną a Krishna, Bogiem, ukazane są różne punkty widzenia na te kwestie. To właśnie tutaj znajduje się jedna z najważniejszych mądrości zawartych w „Mahabharacie” – konieczność działania zgodnie z obowiązkiem (dharma), niezależnie od osobistych korzyści czy emocji.
„Mahabharata” jest również skarbnicą wiedzy filozoficznej i duchowej. Wiele wątków w epopei dotyczy poszukiwania prawdy, sensu życia, istoty rzeczywistości czy natury boga. Dialogi między postaciami ukazują różne filozofie indyjskie, takie jak wiedanta czy samkhja, co sprawia, że „Mahabharata” staje się nie tylko epopeją historyczną, ale także filozoficzną i duchową.
Epopeja ta ukazuje również wiele innych ważnych aspektów życia społecznego i politycznego. Przedstawia modele przywództwa, ukazuje konflikty społeczne, zawiera kodeksy etyczne i moralne, które miały wpływ na kształtowanie społeczeństwa indyjskiego. To nie tylko opowieść o dawnych czasach, ale także odzwierciedlenie ludzkich doświadczeń i dylematów, które są uniwersalne.
„Mahabharata” to także zbiór licznych opowieści pobocznych, które wplecione są w główny wątek epopei. Te opowieści, znane jako „Upa-parva”, zawierają wiele mitów, baśni, przypowieści i legend, które dodają epopei głębi i bogactwa. Są one źródłem duchowej inspiracji, ale również rozrywki i refleksji nad ludzkim losem.
Podsumowując, „Mahabharata” to nie tylko epos historyczny, ale także wielki zbiór mądrości, filozoficznych rozważań i moralnych dylematów. Jest ona źródłem inspiracji nie tylko dla ludzi w Indiach, ale dla całego świata. To opowieść, która przekracza granice czasu i kultury, a jej przesłanie jest nadal aktualne, zachęcając do refleksji nad etyką, moralnością i duchowym rozwojem.
W dzisiejszym życiu, pełnym wyzwań i presji, stres stał się nieodłącznym towarzyszem wielu ludzi. Jednak istnieją skuteczne metody radzenia sobie ze stresem, a jednym z nich jest praktyka jogi. W niniejszej rozprawce rozważymy, w jaki sposób regularna praktyka jogi wpływa na redukcję stresu, korzystając z konkretnych przykładów i analizując różne aspekty tej praktyki.
Relaksacja mięśni i rozluźnienie ciała
Praktyka jogi polega na wykonywaniu różnych asan, które angażują różne grupy mięśni. Na przykład, pozycja Balasana (Pozycja Dziecka) pomaga w rozciągnięciu mięśni pleców i karku, co przyczynia się do ich rozluźnienia. To uczucie fizycznego rozluźnienia wpływa na nasze samopoczucie i poziom stresu.
Kontrola oddechu i techniki pranayama
Joga uczy technik kontroli oddechu, zwanych pranayama. Przykładem może być technika „Nadi Shodhana” (oczyszczanie kanałów energetycznych), która polega na naprzemiennym oddychaniu przez nozdrza. Ta praktyka pomaga uspokoić umysł i zrelaksować ciało poprzez kontrolę oddechu.
Medytacja i skupienie uwagi
W trakcie praktyki jogi często włączamy medytację. Na przykład, medytacja skupiona na oddechu pomaga w skoncentrowaniu uwagi na chwili obecnej. Praktykując medytację, zyskujemy narzędzie do opanowywania negatywnych myśli i lęków związanych ze stresem.
Zwiększenie świadomości ciała
Praktyka jogi pomaga w zwiększeniu świadomości ciała. To oznacza, że jesteśmy bardziej zgodni z naszymi fizycznymi odczuciami. Na przykład, w trakcie praktyki możemy zauważyć spięcie w okolicach ramion i karku, co jest częstym objawem stresu. Świadomość tego spięcia pozwala nam na reagowanie wcześniej i podejmowanie działań w celu jego rozładowania.
Redukcja poziomu kortyzolu
Badania wykazują, że regularna praktyka jogi może obniżyć poziom kortyzolu, hormonu stresu, we krwi. Przykładem może być badanie, które wykazało, że osoby regularnie praktykujące jogę miały niższy poziom kortyzolu w porównaniu do tych, którzy nie uprawiali jogi. To dowodzi wpływu jogi na redukcję stresu na poziomie hormonalnym.
Poprawa snu
Problemy ze snem często towarzyszą stresowi. Joga może pomóc w poprawie jakości snu poprzez relaksację ciała i umysłu. Przykładem może być praktyka jogi nidra, która jest formą głębokiej relaksacji i pomaga w indukowaniu spokojnego snu.
Tworzenie spokoju w umyśle
Joga uczy akceptacji, cierpliwości i obecności. Na przykład, praktykując jogę, uczymy się, że nie zawsze musimy być najlepsi i doskonali. To pomaga w budowaniu spokoju w umyśle, który jest kluczowy w radzeniu sobie ze stresem i trudnościami życiowymi.
Praktyka jogi jest skutecznym narzędziem do redukcji stresu, a regularne ćwiczenia mogą prowadzić do długotrwałych korzyści dla zdrowia psychicznego i fizycznego. Przykłady opisane w tej rozprawce ilustrują, w jaki sposób joga oddziałuje na różne aspekty stresu i dlaczego coraz więcej osób wybiera tę praktykę jako skuteczny sposób na radzenie sobie ze stresem. Dlatego zachęcamy do eksploracji jogi jako narzędzia do osiągnięcia równowagi i spokoju w życiu.
Ashtanga joga i Ajurweda to dwie siostrzane dyscypliny pochodzące z Indii, które mają na celu poprawę zdrowia i dobrostanu na różnych poziomach: fizycznym, emocjonalnym i duchowym. Choć różnią się podejściem i praktyką, obie mają wiele wspólnego, zwłaszcza jeśli chodzi o zrozumienie indywidualnych potrzeb i konstytucji ciała.
W ajurwedzie wyróżniamy 3 główne „doshe”: Vata, Pitta i Kapha. Te doshe są w pewnym sensie „typami ciała”, które opisują również nasze cechy charakteru i ogólne usposobienie. Z kolei Ashtanga joga oferuje dynamiczną praktykę, która może być dostosowana do różnych dosh, pomagając w zbalansowaniu ich i osiągnięciu lepszego stanu zdrowia.
Żywioły w ajurwedzie
W ajurwedzie i jodze mówi się, że nasz wewnętrzny świat jest odzwierciedleniem tego, co dzieje się na zewnątrz. W naszym ciele można zidentyfikować pięć głównych żywiołów, znanych jako vayu: ziemia, woda, ogień, powietrze i eter. Każdy z nich odpowiada za różne aspekty naszego fizycznego i emocjonalnego bytu.
🌎 Ziemia (Vayana-Vayu) Reprezentuje stabilność i struktury w naszym ciele, takie jak szkielet, mięśnie i stawy. W praktyce Ashtanga jogi, pozycje stojące, które angażują nogi i ręce, akcentują ten element.
🌊 Woda (Apana-Vayu) Odpowiada za płyny w ciele, takie jak krew czy ślina. Skłony w Ashtanga jogi są związane z tym elementem i mają działanie wychładzające.
🔥 Ogień (Samana-Vayu) Skupia się na procesach metabolicznych i trawieniu. Pozycje siedzące i skręty w serii Ashtanga jogi akcentują ten element, dodając ciepła i energii.
💨 Powietrze (Prana-Vayu) Jest wszechobecne i odpowiada za procesy życiowe, takie jak bicie serca. Vinyasa w Ashtanga jogi rozwija tę energię życiową.
🪐 Eter (Udana-Vayu) Jest obecny w pustych przestrzeniach w ciele, takich jak usta czy płuca. Pozycje końcowe i odwrócone w Ashtanga jogi są związane z tym elementem.
Dosze wg Ajurwedy
W tradycji ajurwedyjskiej mówi się o pięciu żywiołach, czyli vayu, które mieszają się w nas w różnych kombinacjach. Z tego mieszania wyłaniają się trzy główne „doshe”, które można opisać jako nasze indywidualne konstytucje zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Brzmi skomplikowanie? Spójrzmy na to bardziej praktycznie!
Celem praktyki Ashtanga jogi jest zatem zbalansowanie tych pięciu żywiołów w naszym ciele, wprowadzając stan równowagi. To holistyczne podejście sprawia, że Ashtanga joga jest nie tylko praktyką fizyczną, ale również duchową i emocjonalną.
Doshe można najprościej opisać jako typy budowy ciała, jednak to uproszczenie, bo doshe obejmują również cechy charakteru i usposobienie.
Vata to kombinacja żywiołów powietrza i eteru
Jeśli jesteś typem Vata, prawdopodobnie jesteś osobą energiczną, szczupłą i dość nerwową.
Pitta to połączenie ognia i wody
Osoby o konstytucji Pitta są zwykle zorientowane na cele, mają bardziej muskularną budowę ciała i są dość zadaniowe.
Kapha to mieszanka ziemi i wody
Jeśli jesteś typem Kapha, prawdopodobnie jesteś spokojny, masz masywną budowę ciała i generalnie jesteś bardziej „wyluzowany”.
Warto zauważyć, że każdy z nas ma w sobie elementy wszystkich trzech dosh, ale zwykle dwie z nich dominują. Na przykład, ja jestem mieszanką Vata i Kapha.
Jakie są Twoje dominujące doshe?
Zrób sobie taki szybki test! Oczywiście najlepiej to sprawdzić u specjalisty ajurwedyjskiego :)
Budowa ciała
Smukła i szczupła, z trudnem budujesz tkankę mięśniową.
Średnia, zrównoważona budowa z dobrze widocznymi mięśniami.
Szersza, dobrze zbudowana, cechuje się zaokrągleniami
Metabolizm
Szybki. Trudno Ci przybrać na wadze.
Zrównoważony. Waga utrzymuje się na stałym poziomie.
Powolny. Masz tendencje przybierania na wadze.
Temperatura
Często Ci zimno. Rzadko się pocisz.
Zwykle Ci ciepło. Nosisz koszulkę kiedy inni są jeszcze w bluzach. Łatwo się pocisz.
Umiarkowanie. Nie lubisz zimna i wilgotnych warunków.
Apetyt
Różnie. Czasem jesz dużo, czasem potrafisz długo nie jeść i nie podjadać.
Duży. Lubisz jeść i celebrujesz swoje posiłki. Ich regularność jest dla Ciebie ważna.
Umiarkowany ale stabilny. Opuszczenie posiłku nie ma na Ciebie wielkiego wpływu, zwykle jesz późno i lubisz jeść powoli.
Uważność
Uczysz się szybko ale równie szybko zapominasz. Cechuje Cię duża kreatywność ale słaba organizacja i terminowość.
Szybko się uczysz i świetnie planujesz.
Możesz się wolniej uczyć, ale jak już się nauczysz to pamiętasz na zawsze. Planujesz metodologicznie.
Vata = / 5
Pitta = / 5
Kapha = / 5
Jak to się ma do Ashtanga jogi?
Ashtanga joga może wpływać na równowagę dosh w różny sposób. Na przykład, szybkie tempo i duża ruchliwość mogą zwiększyć wpływ Vaty, podczas gdy skupienie i współzawodnictwo mogą działać na Pittę. Z kolei spokój i mniejsza aktywność mogą wpływać na Kaphę. Ważne jest, aby nie dopuścić do zbyt dużej dominacji jednej doshy kosztem innych, co może zaburzyć równowagę w ciele.
Dostosowanie praktyki
Mimo, że sekwencja w Ashtanga jogi jest stała, można ją w pewnym stopniu dostosować, aby zrównoważyć poszczególne doshe. Na przykład, Vata naturalnie uwielbia vinyasy i dużą aktywność. Dla Vaty korzystne może być zwolnienie tempa i wydłużenie oddechu. Dla Kaphy skrócenie praktyki może być korzystne, a dla Pitty skupienie do wewnątrz i koncentracja na drishti.
Warto też zauważyć, że zachodnia medycyna również dokonała podziału na typy budowy ciała: ektomorficy, mezomorficy i endomorficy, co ciekawie koreluje z ajurwedyjskimi doshami.
Doshe i Vayu są głęboko zakorzenione w Ajurwedzie i mają bezpośredni wpływ na praktykę Ashtanga jogi. To, co tu przedstawiłam to tylko wierzchołek góry lodowej tego fascynującego tematu.
Jeśli interesuje Cię aspekt jogi i ajurwedy to zachęcam do zapoznania się z: „The Ayurveda Way” autorstwa Ananta Ripa Ajmera – łączy jogę i ajurwedę w kontekście codziennego życia. „Ayurveda and the Mind” autorstwa Dr. David Frawley – skupia się na związku między ajurwedą a praktyką jogi dla umysłu.
