Ashtanga Vinyasa joga

Rozpocznę od kontekstu i pewnego rysu historycznego, który wydaje się niezbędny do zrozumienia drogi dociekań.
Razem z Anią szukając sposobu na utrzymanie kondycji, weszliśmy do crossfitu.
Ania szybko znalazła alternatywę w postaci jogi, ja 2 lata wytrwałem i „zajechałem” już dosyć mocno wyeksploatowany organizm.
Dodatkowym smaczkiem był fakt, że w moim najbliższym otoczeniu (osoba z którą zawodowo się spotykałem często), jest nauczycielem jogi. I mnóstwo na ten temat rozmawialiśmy wiedząc, że praktyka będzie dla mnie idealnym rozwiązaniem.

Co mnie tak długo zatrzymywało przed wejściem w świat jogi?
Moje projekcje i błędne wyobrażenia. A wiadomym jest że człowiek boi się tego, czego nie zna.

Co mnie skusiło i zmieniło (już na trwałe przyznaję) optykę?
Ano wstyd przed samym sobą jak zobaczyłem zakres ruchomości w moich barkach. I jeszcze ważniejsze: możliwość spędzenia razem czasu z Anią, co w tym pędzie codziennych trywialności jest bezcenne i jakże potrzebne.

Czym jest dla mnie joga?
Dopełnieniem brakującego ogniwa, małym puzzlem który zbudował obraz. Gdybym miał moją praktykę określić jednym słowem, była by to „kompleksowość”. W moim przypadku trochę bardziej dla ciała, chociaż obszar ducha jest a jakże pięknie zaopiekowany. Każda wizyta w studio jest osobnym rozdziałem, jakąś cegiełką dokładaną do….I tu jest clue całej zabawy, bo życiu najważniejsze są fun i święty spokój. Myślę że każdy z nas dostaje to, co sobie zaplanował/wymarzył/wyobraził. Taki „endorfinowo- serotoninowy koktail szczęścia” przyprawiony łagodną muzą i palo santo. Jedni dostają ukojenie i balsam dla duszy, inni leczą dolegliwości, jeszcze inni poczucie sensu i zrozumienia.

Co nas wszystkich łączy niezmiennie?
Że dajemy sobie szansę na codzienne małe zwycięstwa….I za kilka lat nie będziemy narzekać tak często, jak reszta….