Autor: admin

W cieniu gęstego lasu, gdzie szelest liści tworzył niekończącą się melodię, znajdowała się mała chatka. To tu mieszkał Arjun, jogin, którego życie było nieustannym poszukiwaniem harmonii i mądrości. Arjun poświęcił wiele lat na zgłębianie tajników jogi, praktykując asany, pranajamę i dhyana z niezachwianą determinacją. Jednak mimo swojego oddania i dyscypliny, napotkał na swojej ścieżce przeszkodę, która wydawała się nie do pokonania – Alabdhabhumikatva, brak osiągnięć.

Karmaṇy evādhikāras te mā phaleṣu kadācana. Mā karma-phala-hetur bhūr mā te saṅgo 'stv akarmaṇi

Twoim obowiązkiem jest działanie, nigdy jednak nie jesteś uprawniony do owoców swojej działalności. Nie pozwól, aby motywacja do działania była owocem tego działania, ale też nie bądź przywiązany do nie działania

Arjun często zastanawiał się, dlaczego, mimo całej swojej praktyki i poświęcenia, nie czuje, że robi postępy. Czasami wydawało mu się, że wszystkie jego wysiłki są daremne, że medytacja nie pogłębia się, a zrozumienie filozofii jogi pozostaje nieuchwytne. Te myśli wypełniały go rozczarowaniem i wątpliwościami, zaciemniając jasność umysłu, którą tak usilnie starał się osiągnąć.

Pewnego dnia, podczas porannej medytacji, Arjun zdecydował, że musi znaleźć sposób na przezwyciężenie tej wewnętrznej przeszkody. Postanowił udać się w podróż do odległego aśramu, o którym słyszał, że mieszka tam mędrzec, znany ze swojej głębokiej wiedzy i zrozumienia jogi.

Podróż była długa i pełna wyzwań. Arjun przemierzał górzyste ścieżki, przekraczał rwące rzeki i przemierzał piaszczyste pustynie. W końcu, po wielu dniach wędrówki, dotarł do aśramu. Tam spotkał mędrca, który przyjął go z ciepłym uśmiechem i zaprosił do swojej chatki.

Arjun opowiedział mędrcowi o swoim problemie, o uczuciu braku postępu i o swoich wątpliwościach. Mędrzec, słuchając uważnie, skinął głową z zrozumieniem. Po chwili milczenia powiedział:

Arjun, Twoje poszukiwania i praktyka są jak podróż przez ocean. Fale na powierzchni oceanu są jak twoje myśli i emocje – nieustannie się zmieniają. Ale głębia oceanu pozostaje spokojna i niewzruszona. Alabdhabhumikatva, brak osiągnięć, jest jak fala, która pojawia się na powierzchni twojego oceanu. Prawdziwy postęp nie zawsze jest widoczny, ponieważ jego esencja leży w głębi.

Mędrzec zrobił krótką pauzę, po czym dodał:

Kontynuuj swoją praktykę z pokorą i cierpliwością. Akceptuj każdą chwilę bez oczekiwania na natychmiastowe rezultaty. Prawdziwy postęp w jodze manifestuje się nie przez spektakularne osiągnięcia, ale przez stopniowe, ciche przemiany w głębi serca i umysłu.

Arjun poczuł, jak słowa mędrca przenikają głęboko do jego serca. Wrócił do swojej chatki w lesie z nowym zrozumieniem i spokojem. Kontynuował swoją praktykę, tym razem z większą świadomością i akceptacją naturalnego rytmu wzrostu i zmian. Z czasem zrozumiał, że każda chwila praktyki jest cenna, że prawdziwy postęp nie zawsze jest mierzalny, a prawdziwa mądrość kryje się w prostocie bycia tu i teraz.

Abhyasa vairagyabhyam tannirodhah

Umysł osiąga spokój poprzez praktykę (abhyasa) i nieprzywiązywanie się (vairagya)

W cieniu starożytnej świątyni, gdzie szepty przeszłości splatają się z oddechem wiatru, żyła kobieta o imieniu Mira. Była joginką, która poświęciła swoje życie dążeniu do harmonii i oświecenia. Mira, znana z niezachwianej dyscypliny i oddania, codziennie o świcie witała słońce, oddając się praktyce asan, pranajamy i medytacji. Jej postawa była symbolem stałości, a umysł – przykładem skupienia. Jednak nawet największym mistrzom zdarza się stawić czoła wyzwaniom, a Mira miała swoje – Anavasthitatva, niestałość.

Niestałość Anavasthitatva objawiała się w życiu Miry w najmniej oczekiwanych momentach. Pewnego dnia, gdy rutyna wydawała się niezachwiana, Mira poczuła, jak jej skupienie nagle znika, rozproszone przez wiatr zmian. Zaczęła zauważać, że jej codzienne praktyki stawały się coraz mniej regularne, a jej umysł coraz częściej zapraszał myśli, które nie miały miejsca w świątynnym spokoju.

Gdy Mira zaczęła zauważać niestałość swojej praktyki, przypomniała sobie słowa z Jogasutr Patandżalego (1.14):

Sa tu dirgha-kala-nairantarya-satkara-adara-asevito drdha-bhumih

Stała praktyka, wykonywana przez długi czas, bez przerwy i z pełnym oddaniem, jest fundamentem na drodze do stabilności

Mira, zaniepokojona tym wewnętrznym zamętem, postanowiła udać się na poszukiwanie przyczyn swojej niestałości. Wędrowała przez lasy, przekraczała góry, przemierzała pustynie, szukając odpowiedzi na pytanie, jak odzyskać utraconą równowagę.

Wędrując przez lasy i przemierzając pustynie, Mira rozmyślała nad słowami z Bhagavad Gity (2.14):

Matra-sparsas tu kaunteya sitosna-sukha-duhkha-dah. Agama-paino 'nityas tams titiksasva bharata.

O synu Kunti, przejściowe kontakty ze światem materialnym, które powodują cierpienie i przyjemność, przychodzą i odchodzą. Wytrwaj w nich, o Bharata

W swojej podróży spotykała wielu nauczycieli, mędrców i innych poszukujących, od których uczyła się różnych technik, medytacji i sposobów na osiągnięcie wewnętrznego spokoju

Pewnej nocy, podczas pełni księżyca, Mira medytowała na brzegu świętego jeziora. Wówczas usłyszała delikatny, prawie niesłyszalny głos, który mówił: „Prawdziwa równowaga nie polega na unikaniu zmian, lecz na akceptacji ich jako nieodłącznej części życia.

Gdy usłyszała głos przy świętym jeziorze, przypomniały jej się słowa z Jogasutr (1.2):

Yogas citta-vritti-nirodhah

Joga to uspokojenie wahań umysłu

Anavasthitatva nie jest przeszkodą, lecz przypomnieniem, że życie jest ciągłym ruchem, a stałość znajduje się tylko w głębi serca i duszy.

Te słowa oświeciły Mirę. Zrozumiała, że niestałość, którą tak bardzo starała się pokonać, była tak naprawdę nauczycielem uczącym jej, jak żyć w harmonii z naturą życia, która jest wiecznym tańcem zmian. Mira wróciła do swojej świątyni, ale już jako inna osoba. Kontynuowała swoją praktykę z nowym zrozumieniem, że każdy oddech, każdy ruch, każda chwila jest wyjątkowa i niepowtarzalna, a równowaga to sztuka tańca z życiem, a nie walka z jego nieuchronnym rytmem.

Uświadomiwszy sobie, że równowaga to sztuka tańca z życiem, Mira zastanawiała się nad słowami z Bhagavad Gity (2.48):

Yoga-sthah kuru karmani sangam tyaktva dhananjaya. Siddhy-asiddhyoh samo bhutva samatvam yoga ucyate.

Działaj, o Dhananjaya (Arjuna), pozostając w stanie jogi, porzucając przywiązania, będąc równym wobec sukcesu i porażki. Równowaga w działaniu to joga.

Anavasthitatva przestała być dla Miry przeszkodą. Stała się przewodnikiem na ścieżce do głębszego zrozumienia siebie i świata. A świątynia, która kiedyś była miejscem dążenia do perfekcji, stała się przestrzenią, gdzie każdy może przyjść i nauczyć się sztuki życia w harmonii z nieustannymi zmianami, tańcząc w rytmie wszechświata.

Joga jest podróżą, która prowadzi do harmonii ciała, umysłu i ducha. Jednak, jak każda podróż, ma swoje wyzwania. W starożytnej filozofii jogi, szczególnie w Ashtanga Jodze, mówi się o dziewięciu głównych przeszkodach (zwanych „antaraya”), które mogą zakłócać praktykę i postęp na ścieżce duchowej. Te przeszkody to: choroba (vyadhi), apatia (styana), wątpliwość (samsaya), niedbałość (pramada), lenistwo (alasya), brak umiarkowania (avirati), fałszywe postrzeganie (bhrantidarshana), brak osiągnięć (alabdhabhumikatva) i niestałość (anavasthitatva). Ich zrozumienie i świadome przeciwdziałanie to klucz do głębszej praktyki i duchowego wzrostu.

Choroba (Vyadhi): To fizyczne lub psychiczne dolegliwości, które mogą powstrzymywać nas od regularnej praktyki.
Choroba, zarówno fizyczna, jak i psychiczna, może stanowić poważną przeszkodę w praktyce jogi. Zdrowie i harmonia w umyśle powinny być priorytetem każdego jogina. Włączając odpowiednią dietę, wystarczającą ilość snu i regularne ćwiczenia, można minimalizować wpływ tej przeszkody na praktykę jogi.

Apatia (Styana): Apatia i brak motywacji mogą sprawić, że praktyka stanie się nieregularna i mniej efektywna. Brak motywacji może wynikać z rutyny lub wypalenia. Odnalezienie wewnętrznej iskry i przypomnienie sobie dlaczego o rozpoczęliśmy praktykę jogi może pomóc w przezwyciężeniu tego stanu.
Znalezienie wewnętrznego źródła inspiracji, ustanowienie celów oraz przypominanie sobie korzyści płynących z jogi mogą pomóc przezwyciężyć tę przeszkodę.

Wątpliwość (Samsaya): Niepewność co do ścieżki, metod jogi czy własnych możliwości może zniechęcać i hamować nasz postęp.
Poszukiwanie wiedzy, mentorów czy wspólnoty i udział w warsztatach lub praktyka w grupie może pomóc rozwiać te wątpliwości.

Niedbałość (Pramada): Brak koncentracji i niedbałość mogą prowadzić do niewłaściwego wykonywania asan i braku postępu. Świadomość i skupienie są kluczowe w każdej praktyce. Praktyka uważności i skupienie na każdym ruchu to klucz do pokonania tej przeszkody.

Lenistwo (Alasya): Lenistwo fizyczne i umysłowe może być dużym wyzwaniem. To bariera, która może być przezwyciężona poprzez ustalenie rutyny i przypominanie sobie, dlaczego praktyka jest dla nas ważna.
Ustanowienie regularnej rutyny, stworzenie przestrzeni do praktyki oraz ustalenie konkretnych celów mogą pomóc w pokonaniu lenistwa.

Brak umiaru (Avirati): Nadmierna aktywność lub przesadne oddawanie się przyjemnościom zmysłowym może rozpraszać i zaburzać równowagę umysłu. Umiarkowanie i równowaga to klucz do harmonii.
Praktykowanie umiarkowania i świadomość w codziennym życiu mogą pomóc utrzymać skupienie na praktyce jogi.

Fałszywe postrzeganie (Bhrantidarshana): To błędne przekonania, które można przezwyciężyć poprzez studiowanie filozofii jogi i samoobserwację.
Błędne przekonania i złudzenia mogą prowadzić do niewłaściwej praktyki. Studiowanie filozofii jogi, medytacja i samoobserwacja mogą pomóc w zdobyciu głębszego zrozumienia i przezwyciężeniu fałszywych przekonań.

Brak osiągnięć (Alabdhabhumikatva): Poczucie braku postępu może prowadzić do frustracji. Frustracja z powodu braku postępów może być pokonana przez cierpliwość i zrozumienie, że każdy postęp ma znaczenie. Ważne jest, aby doceniać każdy, nawet najmniejszy, postęp i rozumieć, że praktyka jogi to proces, który wymaga czasu.

Niestałość (Anavasthitatva): Utrzymanie postępów wymaga regularności i zaangażowania w praktykę. Brak regularności i stałości w praktyce może sprawić, że postępy będą nietrwałe. Utrzymywanie regularnej praktyki i zaangażowanie to klucz do utrzymania osiągniętych postępów.

Przezwyciężenie tych przeszkód to proces, który wymaga czasu, wytrwałości i samoświadomości. Każdy etap tej podróży to okazja do wzrostu i głębszego zrozumienia siebie. Pamiętajmy, że joga to nie tylko fizyczne ćwiczenia, ale przede wszystkim ścieżka do wewnętrznej harmonii i odkrywania głębi własnej duszy.