Kategoria: Blog

Bikram joga – sekwencja podstawowa
Początki i rozwój Bikram jogi

Bikram joga, znana także jako hot joga lub hatha 26+2, ma swoje korzenie w tradycji jogi Bishnu Ghosha. Bishnu Ghosh, brat znanego mistrza jogi Paramahansy Yoganandy, był pionierem we wprowadzaniu praktyk jogicznych do zachodniego świata. Jego szkoła w Kalkucie, Ghosh’s College of Physical Education, stała się ważnym ośrodkiem propagującym hatha jogę i jej korzyści zdrowotne.

Kim był Bishnu Ghosh?

Bishnu Charan Ghosh był znanym indyjskim kulturystą i mistrzem jogi, który połączył tradycyjne techniki jogi z nowoczesnymi metodami treningu fizycznego. Jego praca i badania nad wpływem jogi na zdrowie i sprawność fizyczną przyciągnęły uwagę wielu uczniów, w tym Bikrama Choudhury’ego.

Bikram Choudhury i powstanie hot jogi

Bikram Choudhury, jeden z najznamienitszych uczniów Bishnu Ghosha, rozwinął własny styl jogi oparty na naukach swojego mistrza. Po odniesieniu poważnej kontuzji kolana, której lekarze nie mogli wyleczyć, Bikram zwrócił się do swojego nauczyciela o pomoc. Dzięki intensywnym praktykom jogi pod kierunkiem Bishnu Ghosha, Bikram w pełni wyzdrowiał. To doświadczenie zainspirowało go do stworzenia sekwencji 26 pozycji, które są podstawą sekwencji Bikram jogi.

Sekwencja 26 pozycji

Bikram joga składa się z 26 pozycji oraz 2 ćwiczeń oddechowych, które są wykonywane w podgrzanym pomieszczeniu o temperaturze około 40°C. Ta stała sekwencja ma na celu wszechstronne wzmocnienie i uelastycznienie ciała, a także poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego. Każda pozycja w tej sekwencji jest starannie dobrana, aby przygotować ciało do następnej, tworząc harmonijną i efektywną całość.

Jak wygląda typowa sesja Bikram jogi?

Standardowa sesja Bikram jogi trwa 90 minut, a ekspresowa 60 minut i są identyczne na całym świecie. Instruktorzy Bikram jogi są szkoleni do precyzyjnego prowadzenia zajęć, zapewniając uczniom spójne i bezpieczne doświadczenie. Gorące środowisko pomaga w głębszym rozciąganiu mięśni, zwiększa wydolność sercowo-naczyniową oraz wspomaga detoksykację organizmu poprzez intensywne pocenie się.

Korzyści zdrowotne Bikram jogi

Regularne praktykowanie Bikram jogi przynosi liczne korzyści zdrowotne:
- Poprawia elastyczność mięśni i stawów
- Wzmacnia mięśnie i poprawia ogólną kondycję fizyczną
- Wspomaga detoksykację organizmu
- Poprawia krążenie i zdrowie układu sercowo-naczyniowego
- Redukuje stres i poprawia samopoczucie psychiczne
- Zwiększa koncentrację i dyscyplinę umysłową
Tradycja Bishnu Ghosha w Bikram jodze

Bikram Choudhury kontynuował dziedzictwo swojego nauczyciela, Bishnu Ghosha, propagując jogę na całym świecie. Tradycja Ghosha koncentruje się na holistycznym podejściu do zdrowia, łącząc fizyczne ćwiczenia z mentalnym i duchowym rozwojem. Praktyki te kładą nacisk na poprawę zdrowia fizycznego, równowagę emocjonalną oraz duchową świadomość.

Jak się przygotować do zajęć hot jogi?

Przygotowanie do zajęć Bikram jogi obejmuje:
- Picie dużej ilości wody w dni zajęć, aby zapobiec odwodnieniu
- Noszenie lekkiej, przewiewnej odzieży
- Przyniesienie maty do jogi, ręcznika i wody na zajęcia
- Unikanie ciężkich posiłków na kilka godzin przed zajęciami
Dla kogo jest Bikram joga?

Bikram joga jest odpowiednia dla osób w każdym wieku i o różnym poziomie sprawności fizycznej. Kluczowe jest słuchanie swojego ciała i dostosowywanie intensywności ćwiczeń do swoich możliwości. Osoby z pewnymi schorzeniami powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem praktyki.

Tradycja hot jogi z linii Bishnu Ghosha

Bikram joga, wywodząca się z tradycji Bishnu Ghosha to wymagająca forma jogi, która oferuje wiele korzyści zdrowotnych i psychicznych. Jej stała sekwencja i gorące środowisko sprawiają, że jest to wyjątkowa praktyka, która może przynieść głębokie zmiany w zdrowiu i samopoczuciu praktykujących.
22 czerwca 2024
Durga – Bogini Mocy i Zwycięstwa

W dawnych czasach, w świecie pełnym bogów i demonów, żyła potężna bogini Durga. Jest jedną z najbardziej uwielbianych bogiń w hinduizmie symbolizującą siłę, ochronę i zwycięstwo nad złem. Jej wizerunek z wieloma ramionami, trzymającymi różne bronie, pokazywał, że była gotowa walczyć z każdą przeszkodą i chronić swoich wyznawców.

Durga jest często przedstawiana z wieloma ramionami, z których każde trzyma różne bronie. Każda z tych broni ma symboliczne znaczenie i pokazuje jej zdolność do walki z różnymi formami zła. Oto niektóre z przedmiotów, które Durga zazwyczaj trzyma:
Miecz (Khanda): Symbolizuje wiedzę, która przecina niewiedzę i ignorancję.
Trójząb (Trishula): Reprezentuje równowagę i kontrolę nad trzema cechami: ciałem, umysłem i duszą.
Maczuga (Gada): Symbolizuje siłę fizyczną i duchową oraz zdolność do pokonywania przeszkód.
Łuk i strzały: Symbolizują energię i potencjał. Strzały oznaczają siłę Durgi, która jest gotowa na każdą sytuację.
Muszla (Shankha): Symbolizuje dźwięk “Om”, który jest pierwotnym dźwiękiem wszechświata. Muszla reprezentuje także czystość i boskie przymierze.
Dysk (Chakra): Reprezentuje ochronę i wszechobecność. Symbolizuje cykl czasu i wszechświata.
Lasso (Pasha): Symbolizuje kontrolę nad umysłem i zmysłami. Pomaga w chwytaniu i eliminowaniu zła.
Włócznia (Shakti): Reprezentuje energię i moc do niszczenia zła.
Lotos: Symbolizuje duchowe oświecenie i czystość.

Kim jest Durga?

Durga, znana również jako Devi, jest boginią, której imię oznacza “ta, do której trudno się zbliżyć”. To dlatego, że jest tak potężna i odważna. Wiele bóstw w hinduskiej mitologii ma wiele ramion, co symbolizuje ich zdolność do robienia wielu rzeczy naraz. Durga jest tego doskonałym przykładem – jest gotowa do walki, ochrony i opieki jednocześnie.

Mantra i Pozycja Bogini

Mantra Durgi brzmi: “oṃ duṃ durgāye namaḥ”. Powtarzanie tej mantry może pomóc w przywołaniu jej mocy i ochrony.

Jest też specjalna pozycja jogi na cześć Durgi – nazywa się Goddess (Pozycja Bogini).

Utkata Konasana bezpośrednio związana z boginią Durgą, symbolizuje moc i stabilność. Ta asana jest wykonywana z nogami szeroko rozstawionymi i kolanami zgiętymi, przypominającą pozycję wojowniczki.

Durga Mudra – Aby wykonać tę mudrę, połóż dłonie przed sercem, złączając opuszki palców wskazujących i środkowych, a następnie rozszerz pozostałe palce na zewnątrz. Ta mudra symbolizuje ochronę i siłę, przypominając o wewnętrznej mocy Durgi.

Ujjayi Pranayama (Oddech Zwycięzcy) pomaga w zwiększeniu koncentracji i wewnętrznej siły. Wspiera medytację i praktykę asan, przypominając o wewnętrznej mocy i determinacji, podobnie jak Durga.

Historia Durgi i Mahishasury

Jedną z najważniejszych opowieści o Durdze jest jej walka z potężnym demonem Mahishasurą. Mahishasura otrzymał błogosławieństwo, że nie zostanie zabity przez żadnego mężczyznę ani boga. Wykorzystując tę moc, zaczął niszczyć świat i podbijać niebiosa, siejąc chaos.

Bogowie, bezradni wobec jego mocy, połączyli swoje energie i stworzyli Durgę – wojowniczą boginię o niesamowitej sile. Durga, uzbrojona w broń otrzymaną od różnych bogów, wyruszyła na swoim lwie, aby walczyć z Mahishasurą. Przez dziewięć dni walczyła z nim i jego armią, wykazując się niezwykłą odwagą. Dziesiątego dnia pokonała Mahishasurę, kończąc jego złą władzę i przywracając pokój.

Święto Vijayadashami

Zwycięstwo Durgi nad Mahishasurą jest obchodzone jako Vijayadashami, znane też jako Dussehra. To święto symbolizuje triumf dobra nad złem i jest pełne radości, śpiewów i tańców, podczas których ludzie oddają cześć Durdze za jej odwagę i zwycięstwo.

Durga jest uwielbiana jako symbol mocy, odwagi i determinacji. Jej historia przypomina nam, że nawet w obliczu wielkich wyzwań możemy znaleźć w sobie siłę, aby je pokonać. Kiedy stajemy przed trudnościami, możemy czerpać inspirację z Durgi i jej niezłomnej woli.

11 czerwca 2024
Ganesha – Bóg mądrości i usuwania przeszkód

W pewnym odległym czasie, w krainie pełnej bogów i magii, żyła bogini Parwati, żona potężnego boga Shivy. Parwati pragnęła mieć syna, który byłby jej osobistym strażnikiem. Pewnego dnia, kiedy Shiva był poza domem, Parwati stworzyła chłopca z pasty sandałowej i swojego potu, który używała podczas kąpieli. Z miłością dała mu życie i nazwała go Ganesha.

Ganesha był wspaniałym chłopcem, pełnym energii i oddania swojej matce. Parwati była niezwykle szczęśliwa, że ma syna, i postanowiła, że będzie jej osobistym strażnikiem. Pewnego dnia, gdy Parwati poszła się kąpać, poprosiła Ganesha, aby pilnował wejścia do jej komnaty, zabraniając komukolwiek wchodzenia.

Tymczasem Shiva wrócił do domu i chciał wejść do komnaty Parwati. Ganesha, wiernie wypełniając polecenie matki, stanął na drodze i zabronił mu wstępu. Shiva nie wiedział, kim jest ten chłopiec i dlaczego nie pozwala mu wejść, więc wpadł w gniew. Po wielu próbach wejścia, Shiva stracił cierpliwość. W gniewie użył swojego trójzębu i odciął głowę Ganeshy.

Kiedy Parwati dowiedziała się o tym, co się stało, była zdruzgotana. W swojej rozpaczy zażądała, aby Shiva natychmiast przywrócił życie ich synowi. Shiva, widząc cierpienie swojej żony, postanowił znaleźć sposób, aby naprawić swój błąd. Wysłał swoich sług, aby przynieśli głowę pierwszego napotkanego stworzenia, które leżało z głową skierowaną na północ. Sługi natrafili na młodego słonia śpiącego w tej pozycji i przynieśli jego głowę.

Shiva przymocował słoniową głowę do ciała Ganesha i przywrócił mu życie. Od tego momentu Ganesha zyskał swoją charakterystyczną słoniową głowę i stał się znany jako bóg mądrości, bogactwa i usuwania przeszkód. Parwati była uszczęśliwiona, a Shiva ogłosił, że Ganesha będzie czczony jako pierwszy przed wszystkimi innymi bogami podczas wszelkich rytuałów i ceremonii.

Ganesha szybko zyskał popularność i stał się jednym z najbardziej ukochanych bogów. Jego słoniowa głowa stała się symbolem mądrości i zdolności do przystosowania się, a duże uszy symbolizowały umiejętność słuchania modlitw i potrzeb swoich wyznawców. Jego okrągły brzuch oznaczał wielką hojność i akceptację, a trzymane przez niego słodycze (modak) reprezentowały nagrodę za wysiłek i duchową wiedzę. Ganesha często trzymał również topór (parashu), który używał do odcinania więzi materialnych i usuwania przeszkód.

Jednym z najbardziej charakterystycznych atrybutów Ganeshy są słodycze, które trzyma w dłoni. Modak, tradycyjne indyjskie słodycze, są ulubionym przysmakiem Ganeshy. Wiele osób ofiarowuje modak podczas modlitw i ceremonii jako wyraz swojej miłości i oddania. Uważa się, że ofiarowanie słodyczy Ganesha przynosi błogosławieństwo i pomyślność.

Tradycja ta ma głębokie znaczenie symboliczne. Słodycze reprezentują nagrodę za wysiłek, duchową wiedzę i wewnętrzne bogactwo. Dając słodycze Ganesha, wierni proszą o jego błogosławieństwo, mądrość i wsparcie w pokonywaniu przeszkód na ich drodze.

Dziś Ganesha jest czczony na całym świecie, a jego historia przypomina o sile miłości, oddania i zdolności do pokonywania wszelkich przeszkód. Jest patronem sztuk, nauk i nauki, a także bóstwem do którego zwracają się ludzie, szukając pomocy w nowych przedsięwzięciach i wyzwaniach życiowych.

Ganesh Chaturthi

To jedno z najważniejszych świąt poświęconych Ganesha, obchodzone szczególnie hucznie w Indiach. Przez dziesięć dni, wyznawcy tworzą misternie rzeźbione posągi Ganesha, które są uroczyście zanurzane w wodzie na zakończenie festiwalu. To święto jest czasem radości, śpiewów, tańców i wspólnej modlitwy.

I tak, historia Ganeshy przypomina nam o znaczeniu mądrości, determinacji i zdolności do pokonywania przeszkód, które napotykamy na swojej drodze. Jego duch przewodzi nam w naszych codziennych zmaganiach, inspirując nas do działania z miłością i oddaniem.

Ganesha jest często przedstawiany z wieloma różnymi atrybutami w swoich rękach, z których każdy ma głębokie symboliczne znaczenie. Oto niektóre z najbardziej popularnych przedmiotów, które Ganesha trzyma:

Modak: Modak to słodki pudding, który jest często przedstawiany w jednej z rąk Ganeshy. Uważa się, że Ganesha jest miłośnikiem modaków, a ofiarowanie tych słodyczy jest sposobem na uzyskanie jego błogosławieństwa. Symbolizuje on także nagrodę za duchowy wysiłek i wewnętrzne bogactwo.

Topór (Parashu): Topór, który Ganesha trzyma, symbolizuje jego zdolność do odcinania więzi materialnych i przezwyciężania wszelkich przeszkód, które mogą stanąć na drodze duchowego rozwoju. Topór przypomina wiernym, że muszą porzucić przywiązania, aby osiągnąć oświecenie

Lasso (Pasha): Lasso symbolizuje kontrolę nad umysłem i emocjami. Jest używane do chwytania trudności i złych nawyków, pomagając w ich przezwyciężeniu. Lasso przypomina, że kontrola nad sobą jest kluczem do pokonywania wewnętrznych przeszkód.

Muszla (Shankha): Muszla symbolizuje pomyślność i ogłaszanie zwycięstwa. W wielu kulturach dźwięk muszli jest uważany za odpędzający zło i przyciągający pozytywną energię.

Lotos (Padma): Lotos jest symbolem czystości, duchowego oświecenia i piękna. Lotos rośnie w błocie, ale kwitnie nieskazitelnie czysty, co symbolizuje duchowe oświecenie, które może być osiągnięte pomimo trudności.

Różaniec (Mala): Różaniec, który Ganesha często trzyma, symbolizuje modlitwę, medytację i duchową praktykę. Jest przypomnieniem o konieczności regularnej praktyki duchowej, aby utrzymać umysł i serce skupione na Bogu.

Trójząb (Trishula): Trójząb jest symbolem ochrony i boskiej woli. Jest używany przez Ganesha do ochrony swoich wyznawców i przypomina o sile, jaką można czerpać z boskiej woli.

Ganesha Mudra

Skrzyżuj palec wskazujący nad palcem środkowym na każdej dłoni i dotknij opuszki palców wskazujących razem. Dociśnij płasko do siebie wnętrza dłoni, palce serdeczne i małe. Trzymaj dłonie na wysokości serca, z palcami skierowanymi na zewnątrz.
Używaj, gdy czujesz niepokój lub niezdolność do przetwarzania emocjonalnych doświadczeń.
Korzyści: Stymuluje trawienie i metabolizm, uziemienie.
Przeciwwskazania: Ciąża

Ganeshasana (Pozycja słonia)

Zacznij stojąc z nogami rozstawionymi nieco szerzej niż na szerokość bioder. Trzymając kolana lekko ugięte, zacznij skręcać tułów w prawo i w lewo i pozwól aby ręce podążały luźno wokół ciała jak dwie trąby słonia, delikatnie dotykając ciała dłońmi tam, gdzie wylądują. Poruszaj się szybciej lub wolniej przez około 1 minutę. Następnie stopniowo zwalniaj ruchy, aż znów będziesz stać nieruchomo.
Korzyści: Zwiększa krążenie krwi i limfy w całym ciele, budzi energię i detoksykuje narządy jamy brzusznej.

5 czerwca 2024
Znaczenie Rangoli, ulotnej formy sztuki

W całych Indiach, każdego ranka tuż po świcie, panuje tradycja, zgodnie z którą kobiety dekorują ziemię przed swoimi domami, tworząc proste lub złożone wzory za pomocą białego lub kolorowego proszku ryżowego.

Wieczorem, o zmierzchu, te rysunki są zmywane. Dlatego każdego ranka, o brzasku, powstaje nowy rysunek. Według tradycji to kobiety są odpowiedzialne za utrzymanie i dekorowanie domu, ale także za kreowanie symboli szczęścia, święte przedstawienia łączące mikrokosmos z makrokosmosem.

Rangoli

Prawdziwie ulotne mandale, te obrazy są tworzone każdego ranka, mając jedynie na celu zatarcie ich pod koniec dnia, przypomnienie o tym, że wszystko ma swój koniec i ostatecznie powróci do ziemi! Nazwy tych dekoracji różnią się w zależności od regionu. Na przykład, w zachodnich Indiach nazywane są one Rangoli (od sanskryckiego Ranga, co oznacza farbować, kolorować), w południowych Indiach nazywane są Kolam, a we wschodnich Indiach Alpana (od Alpa: małe, nieznaczące).

Przeciwstawiając się klasycznym formom sztuki hinduskiej lub mongolskiej, rangoli pozwalają cieszyć się ich prostymi lub złożonymi wzorami, zawsze pełnymi fantazji. Spontaniczność ich tworzenia pozwala formom i kolorom wyłaniać się, zachwycając nas swoją harmonią. Są one stałym zaproszeniem dla przechodniów, swobodnie oferowanym gestem, spontaniczną formą sztuki, której celem jest dzielenie się jasnym promieniem serca.

Sklep z proszkami do rangoli

Rangoli można również znaleźć w miejscach świętych i w hinduskich świątyniach, jako geometryczne symbole z mocą ochrony i wsparcia dla introspektywnej medytacji. W niektórych tekstach „jogi” i „tantrycznych” przedstawienie prawdy jest wspomniane jako znajdujące się w „Bindu”, centralnym punkcie energii.

16 kwietnia 2024
Puja – ceremonia składania darów bóstwom

Puja to uroczysty rytuał, mający na celu sprowadzenie (archāvatara) bóstwa do wizerunku reprezentującego to bóstwo lub do symbolu takiego jak lingam.

Ceremonia rozpoczyna się od modlitwy, którą prowadzi pujari (osoba prowadząca).

Modlitwa zaczyna się od dzwonienia dzwonka, by przywołać bóstwo. Kontynuowana jest przez składanie ofiar z świeżych kwiatów, jedzenia, kadzideł, przy dźwiękach muzyki i recytacji mantr. Jeśli ceremonia dotyczy statuły lub lingamu, są one namaszczane olejem, kamforą i pastą z drzewa sandałowego, a następnie ozdabiane girlandami.

Liṅga jest myta mlekiem i świętą wodą, na przykład z Gangesu. Wylany płyn rozprowadza się na yoni (święte miejsce). Następnie jest namaszczony ghi (घी), pastą z drzewa sandałowego i ozdobiony kwiatami. Kulminacyjnym punktem rytuału jest chwila, gdy boskość objawia się wszystkim. Brahmani celebrowają Puja w świątyniach. W prywatnych domach za jej przeprowadzenie odpowiada głowa rodziny.

Puja odgrywa kluczową rolę w społeczności hinduskiej, jest centralnym i codziennym elementem hinduizmu. W zależności od rodzaju żądanej Puji, należy ustalić oficjalną opłatę z osobą przewodniczącą. „Puja” zajmuje ważne miejsce w codziennych rytuałach nie tylko w hinduizmie, ale także w dżinizmie, buddyzmie, a nawet wśród chrześcijan w Indiach.

Zazwyczaj znajdują się w pomieszczeniu przeznaczonym do Puji, jeśli takie istnieje, lub, gdy dom jest zbyt mały, na zewnątrz, blisko drzwi frontowych.

Kiedy Puja odbywa się w świątyni, istnieją dwie możliwości: możesz ją wykonać samodzielnie lub poprosić o pomoc kapłana Brahmana, zwanego pujari, który złoży ofiary Bogu.

W hinduskiej tradycji, zarówno świątynie jak i domy mają swoje ołtarze, przed którymi kapłan, rodzina i rodzina przyjaciół zbierają się na swoją „Puja” na cześć bogów i bóstw. Puja to obrzęd kultu pochodzenia aryjskiego, który zastąpił Jajna (यज्ञ), wedyjską ofiarę.

Przed ołtarzem, na którym odbywa się ceremonia, znajduje się jedna lub więcej statu, jedna lub więcej wizerunków reprezentujących boga lub boginię tego miejsca. Jeśli, jak to zwykle bywa, ceremonie Puja odbywają się w domu rodzinnym lub w świątyni, mogą być one również przeprowadzane na ulicy, na skrzyżowaniu lub u stóp mędrca zwanej „guru” वसंत.

Jeśli w tłumie nieustannie dążymy do Jedynego,
to po to, by wrócić z błogosławieństwem i objawieniem Jedynego,
które potwierdza się wciąż na nowo.
Śrī Aurobindo

Om Shanti, Shanti, Shanti…

13 kwietnia 2024
Historia Ashtanga Jogi, czyli Jogi Korunta

Podróżując po północnych Indiach w celu rozpowszechniania wiedzy o jodze jako metodzie leczenia różnych dolegliwości, Sri T. Krishnamacharya – dzięki wsparciu Maharadży z Mysore, znanego ze swojej filantropii i głębokiej wiary – natrafił przypadkiem w latach 30. XX wieku w bibliotece uniwersyteckiej w Kolkacie na starożytny manuskrypt napisany na liściach palmowych zatytułowany „Yoga Korunta”. Autor, starożytny mędrzec o imieniu Vanama, stworzył ten dokument między 500 a 1500 rokiem p.n.e., a dokument ten był doskonale zachowany. Jako specjalista od starożytnego sanskrytu, Krishnamacharya zrozumiał z niektórych zwrotów, że tekst był częścią znacznie starszej tradycji ustnej, datowanej na 3000 do 4000 lat p.n.e.

Odkrycie to skłoniło Sri T. Krishnamacharyę, który wcześniej nauczał innych metod jogi, do trzeciego już zmodyfikowania swojego podejścia do nauczania. Zwrócił się z prośbą do Sri K. Pattabhi Jois, aby poświęcił się wyłącznie tej pierwotnej formie jogi, nazywanej Jogą Korunta, i aby kontynuował jej przekazywanie.

Od 1937 roku Pattabhi Jois nauczał Jogi Korunta w Mysore w Indiach.

Dopiero pod koniec lat 60. XX wieku, André Van Lysebeth, pionier jogi w Europie, spędził trzy miesiące studiując jogę w Indiach pod okiem Pattabhi.

André mówił o nim i jakości jego nauczania, rozpowszechniając jego metodę poprzez publikowanie entuzjastycznych artykułów w magazynie „YOGA”, którego był redaktorem.

Około 1973 roku Amerykanie mieli okazję uczestniczyć w pokazach jogi prowadzonych przez Manju (syna Pattabhi) w aszramie Gitānandy (w pobliżu Pondicherry). Wkrótce Norman Allen stał się uczniem Pattabhi, którego jego uczniowie czule nazywali Guruji, a potem do grona jego uczniów dołączyli także Nancy Gilgoff i David Williams.

Pattabhi wybrał nazwę „Ashtanga” dla swojej szkoły, odwołując się do jednego z sześciu systemów ortodoksyjnej filozofii indyjskiej – jogi. Pozostałe systemy to: Nyāya, Vaisheshika, Sāṃkhya, Mîmâmsâ, Vedānta.

Biblia jogi, napisana przez Patañjali, nosi tytuł „Joga Sutra” i stanowi rodzaj syntezie dotychczasowej wiedzy. W drugim rozdziale tej książki, w wersetach (YS II-29), wyjaśniane są podstawy praktyki jogi, której definicja brzmi „aṣṭāṅga joga”. Wszystkie duchowe techniki odnoszące się do tej książki mogą być nazywane aṣṭāṅga jogą.

W ten sposób nazwa „Joga Kuruntha” została zmieniona na „Ashtanga Joga”. W rzeczywistości, instytut prowadzony przez Pattabhi był nazywany „Ashtanga Yoga Research Institute of Mysore”, co skłoniło amerykańskich studentów do myślenia, że nauczał on odmiany jogi zwaną „Ashtanga”.

W 1975 roku, Nancy Gilgoff i David Williams zaprosili Guruji i jego syna Manju, którzy wyruszyli w swoją pierwszą podróż do Ameryki, aby nauczać jogi. Manju pozostał w Stanach Zjednoczonych. Praktyka jogi szybko rozprzestrzeniła się po Ameryce pod nazwą Ashtanga, od Kalifornii aż po Hawaje.

Dzisiaj ta tradycyjna forma jogi, głównie znana pod nazwą Ashtanga Vinyasa Joga, jest jedną z najczęściej praktykowanych na świecie.

Sharath Rangaswamy, wnuk Sri K. Pattabhi Jois, naucza Ashtanga Vinyasa Jogi, której uczył się od swojego dziadka.

7 kwietnia 2024
Bikram joga – sekwencja zaawansowana
W tradycji Bikram joga z linii Bishnu Ghosha istnieją dwie serie jogi:
- Bikram zaprojektowana przez Bikrama Choudhury’ego, początkująca klasa czasami nazywana 26+2 (pozycje jogi + pranajamy)
- oraz zaawansowana seria, czasami zwana 84 lub sekwncją zaawansowaną.
Pierwsza seria jest nauczana i praktykowana na całym świecie, ale zaawansowana klasa jest głównie praktykowana przez nauczycieli jogi i prowadzona przez bardziej doświadczonych nauczycieli. Jeśli kiedykolwiek byłeś w studiu Bikram yoga, mogłeś widzieć plakat z Tony Sanchezem demonstrującym pozycje jogi zaawansowanej serii 84.

Zaawansowana seria Bikram jest praktykowana w pomieszczeniu ogrzewanym do 40 stopni Celsjusza, tak samo jak w Bikram hot yoga i trwa od 1,5 do 3 godzin.

Pranayama

Pranayama – Głęboki oddech na stojąco (20 dynamicznych powtórzeń)

Zaawansowane asany
1. Virabhadrasana – Powitanie bogów i bogiń (seria liczona na 8) x 2
2. Surya namaskar – Powitanie słońca (seria liczona na 8)
Seria Pół księżyca

Pars ardha chandrasana – Półksiężyc boczny

Ardha chandrasana – Półksiężyc (wygięcie)

Pada hastasana – Ręce do stóp (głowa do kolan)

Trikonasana – Pozycja trójkąta

Dandayamana bibhaktapada janushirasana – Pozycja stojąca nogi oddzielone, głowa do kolana

Utkatasana – Pozycja dziwna (3 części)

Garudasana – Pozycja orła

Dandayamana janushirasana – Stojąca pozycja z głową do kolana

Dandayamana dhanurasana – Stojąca pozycja naciąganie łuku

Tuladandasana – Pozycja trzymania równowagi

Bibhakta hasta tuladandasana – Separate hands balancing stick pose

Dandayamana bibhakatapada paschimotthanasana – Standing separate leg stretching pose

Guillotine rozgrzewka

Guillotine pose – Pozycja gilotyny

Tadasana (Vriksasana) – Pozycja drzewa

Padangustasana – Stanie na palcach

Bamanasana – Pozycja niskiego człowieka “pozycja plażowa” rozgrzewka jeśli trzeba)

Angustasana – Pozycja stania na palcach

Kagasana – Pozycja kruka

Bakasana – Pozycja żurawia

Pranasana – Pozycja życia

Seria Lotosu

Najpierw rozgrzewka (bujanie dziecka) i 3 x 20 krążenie nogą

Sukhasana – Łatwa pozycja

Samasana – Prosta pozycja (palce stóp na boki, lewy nad prawym)

Siddhasana – Pozycja medytacji (pięta do pięty)

Bhadrasana – Delikatna pozycja

Swastikasana – Pozycja na szczęcie (prawa/lewa)

Adrha padmasana – Pół lotos (najpierw prawa noga)

Padmasana – Lotos (prawa noga)

Utthita padmasana – Uniesiony lotos (stojąc na palcach)

Baddha padmasana – Spleciony lotos

Tulangalasana – Lotos w L

Garbhasana – Pozycja płodu

Matsyasana – Pozycja ryby

Makarasana – Pozycja pająka (dłonie w odwróconym namaste)

Parbatasana – Pozycja góry

Kukkutasana – Pozycja koguta

Savasana – Pozycja trupa

Pavanamuktasana – Pozycja usuwająca wiatry

Seria Kobry

Bhujangasana – Pozycja kobry

Salabasana – Pozycja świerszcza

Poorna salabasana – Pełna pozycja świerszcza

Dhanurasana – Bow pose

Seria Utrwalenia

Supta vajrasana – Fixed firm pose

Ardha-kurmasana – Półowa pozycji żółwia

Ustrasana – Pozycja wielbłąda

Sasangasana – Pozycja królika

Shavasana – Pozycja trupa

Janushirasana – Pozycja głowy do kolana

Paschimotthanasana – Pozycja rozciągania

Bibhakta pada paschimotthanasana – Rozciąganie obu nóg (straddle)

Mandukasana – Pozycja żaby

Utthita paschimotthanasana – Upward stretching pose

Poorna bibhaktapada janushirasana – Full separate leg head to knee (splits)

Eka pada rajakapotasana – Gołąb (left knee bent first/then right)

Dandayamana poorna janushirasana – Full standing head to knee pose (standing splits, stand on left first)

Poorna dandayamana dhanurasana – Pełny łuk na stojąco

Savasana – Pozycja trupa

Seri na obie strony

Akarna dhanurasana – Pozycja naciągania łuku (pozycja łucznika prawa noga najpierw)

Chatushkonasana – Pozycja czterech kątów (lewe kolano zgięte nad pierwszym)

Gomukhasana – Pozycja krowiego pyska

Ardha matsyendrasana – Skręt (zwykły prawa/lewa i pełny prawa/lewa)

Savasana – Pozycja trupa

Seria rozciągania nóg

Eka pada gokhilasana – Łuk z jedną nogą (prawa/lewa)

Deepada gokhilasana – Łuk z obiema nogami

Gokhilanana mayurasana – Łuk z jedną nogą w pozycji pawia

Gokhilasana parbatasana – Łuk z jedną nogą w pozycji góry

Seria żółwia

Eka pada shirasana – Jedna noga za głową (prawa/lewa)

Deepada shirasana – Pozycja z obiema nogami za głową

Utthita kurmasana – Pozycja żółwia (2 rodzaje)

Kurmasana – Pozycja żółwia

Yoga Nidrasana – Pozycja śpiącego jogina

Omkarasana (prawa/lewa) – Pozycja Om

Goodbye pose (prawa/lewa)

Savasana – Pozycja trupa

Seria pługa

Uthanapadasana – Unoszenie nóg (prawa/lewa/obie) rozgrzewka w Halasana (nogi za głowę 5x)

Savasana – Pozycja trupa

Halasana – Pozycja pługa

Karnapitasana – Kolana do uszu

Sarvangasana – Stanie na barkach (świeca)

Urdha Sarvangasana – Lotos w staniu na barkach

Baddha Sarvangasana – Zgięcie (z lotosem) w staniu na barkach

Savasana – Corpse pose

Seria Pełni

Poorna bhujangasana – Pełna kobra

Poorna dhanurasana – Pełny łuk

Poorna ustrasana – Pełny wielbłąd

Setu bandha – Pozycja mostu

Chakrasana – Pozycja koła i wszystkie wariacje (ze staniam jedna noga, itp)

Savasana – Corpse pose

Seria Pawia

Mayurasana – Pozycja pawia

Baddha mayurasana – Złożony (z lotosem) paw

Eka pada mayurasana – Paw z jedną nogą

Kahasta mayurasana – Paw na jednej ręce

Shavasana – Pozycja trupa

Seria na głowie

Ardha sirsasana – Stanie na głowie, nogi proste uniesione do połowy

Sirsasana – Stanie na głowie

Urdha sirsasana – Stanie na głowie z lotosem

Baddha sirsasana – Złożenie się (z lotosem) stojąc na głowie

Seria Tygrysa

Bagghrasana – Pozycja tygrysa (balans na przedramionach)

Bagghrasana vrschikasana – Skorpion na przedramionach

Baggharasana brischikasana – Złożenie się (z lotosem) stojąc na przedramionach

Likarasana – Pozycja “lika”

Seria na rękach

Hastasana – Pozycja stania na rękach

Hastasana – Stanie na rękach (z lotosem)

Urdhva hastasana or Kukkutasana – Złożenie się (z lotosem) w staniu na rękach

Eka hasta hastasana – Stanie na jednej ręce

Vrschika hastasana – Skorpion na rękach

Brikkhasana – Drzewo palmowe (na jednej ręce)

Simhasana – Pozycja lwa

Abdominal control – Kryja Nauli

Kapalabati – Oddech świecącej czaszki (x300)

Savasana – Pozycja trupa

Zakończenie serii zaawansowanej
25 marca 2024
Oddech i rozciąganie: Tajemnice głębszej praktyki jogi

Bahya abhyantara stambha vrittih desa kala sankhyabhih paridrsto dirgha suksmah.
Pranajama ma trzy aspekty: długi i delikatny oddech, zewnętrzny i wewnętrzny, oraz zatrzymanie oddechu. Te są regulowane przez miejsce, czas i liczbę, stając się długotrwałe i subtelne.
Jogasutry (2.50)

W praktyce jogi, oddech jest nie tylko środkiem do życia; jest potężnym narzędziem, które może transformować naszą praktykę, szczególnie gdy chodzi o rozciąganie. Rozciąganie jest kluczowym elementem jogi, pomagającym zwiększyć elastyczność, zredukować napięcie mięśniowe i poprawić ogólną mobilność ciała. Kiedy połączymy rozciąganie z świadomym, kontrolowanym oddechem, możemy osiągnąć znacznie więcej – nie tylko na poziomie fizycznym, ale i mentalnym.

Świadome używanie oddechu pozwala nam na głębsze zanurzenie się w każdej pozycji. Wdychając, możemy przygotować ciało do rozciągania, a wydychając, delikatnie pogłębić rozciągnięcie. To naturalne, rytmiczne przepływanie oddechu tworzy przestrzeń w ciele, umożliwiając mu osiągnięcie większej elastyczności bez narażania na kontuzje. Taki sposób praktyki przypomina naszej fizjologii, że jogi nie chodzi o forsowanie i osiąganie, ale o bycie obecnym i świadomym w każdym ruchu.

To, co jest fascynujące w użyciu oddechu podczas rozciągania, to jego wpływ nie tylko na ciało, ale i na umysł. Świadomy oddech pomaga uspokoić umysł, zmniejszyć poziom stresu i zwiększyć koncentrację. Gdy nasz umysł jest spokojny i skoncentrowany, nasze ciało naturalnie staje się bardziej otwarte i elastyczne. Jest to zjawisko, które potwierdzają zarówno praktykujący jogę, jak i naukowcy.

Zrozumienie, jak wykorzystać oddech do pogłębiania rozciągania, wymaga praktyki i cierpliwości. Kluczem jest świadomość – świadomość oddechu, ciała i chwili obecnej. Taka praktyka prowadzi do głębszego połączenia ciała i umysłu, co jest esencją jogi.

W słowach słynnego jogina B.K.S. Iyengara: „Oddech jest królem umysłu”. I rzeczywiście, kiedy używamy oddechu jako narzędzia w naszej praktyce jogi, otwieramy drzwi do głębszego zrozumienia i doświadczenia zarówno naszego ciała, jak i naszej wewnętrznej esencji.

25 stycznia 2024
Niewidzialny postęp: Jak rozpoznać i cenić małe zwycięstwa w jodze?

W cieniu gęstego lasu, gdzie szelest liści tworzył niekończącą się melodię, znajdowała się mała chatka. To tu mieszkał Arjun, jogin, którego życie było nieustannym poszukiwaniem harmonii i mądrości. Arjun poświęcił wiele lat na zgłębianie tajników jogi, praktykując asany, pranajamę i dhyana z niezachwianą determinacją. Jednak mimo swojego oddania i dyscypliny, napotkał na swojej ścieżce przeszkodę, która wydawała się nie do pokonania – Alabdhabhumikatva, brak osiągnięć.

Karmaṇy evādhikāras te mā phaleṣu kadācana. Mā karma-phala-hetur bhūr mā te saṅgo 'stv akarmaṇi
Twoim obowiązkiem jest działanie, nigdy jednak nie jesteś uprawniony do owoców swojej działalności. Nie pozwól, aby motywacja do działania była owocem tego działania, ale też nie bądź przywiązany do nie działania

Arjun często zastanawiał się, dlaczego, mimo całej swojej praktyki i poświęcenia, nie czuje, że robi postępy. Czasami wydawało mu się, że wszystkie jego wysiłki są daremne, że medytacja nie pogłębia się, a zrozumienie filozofii jogi pozostaje nieuchwytne. Te myśli wypełniały go rozczarowaniem i wątpliwościami, zaciemniając jasność umysłu, którą tak usilnie starał się osiągnąć.

Pewnego dnia, podczas porannej medytacji, Arjun zdecydował, że musi znaleźć sposób na przezwyciężenie tej wewnętrznej przeszkody. Postanowił udać się w podróż do odległego aśramu, o którym słyszał, że mieszka tam mędrzec, znany ze swojej głębokiej wiedzy i zrozumienia jogi.

Podróż była długa i pełna wyzwań. Arjun przemierzał górzyste ścieżki, przekraczał rwące rzeki i przemierzał piaszczyste pustynie. W końcu, po wielu dniach wędrówki, dotarł do aśramu. Tam spotkał mędrca, który przyjął go z ciepłym uśmiechem i zaprosił do swojej chatki.

Arjun opowiedział mędrcowi o swoim problemie, o uczuciu braku postępu i o swoich wątpliwościach. Mędrzec, słuchając uważnie, skinął głową z zrozumieniem. Po chwili milczenia powiedział:

Arjun, Twoje poszukiwania i praktyka są jak podróż przez ocean. Fale na powierzchni oceanu są jak twoje myśli i emocje – nieustannie się zmieniają. Ale głębia oceanu pozostaje spokojna i niewzruszona. Alabdhabhumikatva, brak osiągnięć, jest jak fala, która pojawia się na powierzchni twojego oceanu. Prawdziwy postęp nie zawsze jest widoczny, ponieważ jego esencja leży w głębi.

Mędrzec zrobił krótką pauzę, po czym dodał:

Kontynuuj swoją praktykę z pokorą i cierpliwością. Akceptuj każdą chwilę bez oczekiwania na natychmiastowe rezultaty. Prawdziwy postęp w jodze manifestuje się nie przez spektakularne osiągnięcia, ale przez stopniowe, ciche przemiany w głębi serca i umysłu.

Arjun poczuł, jak słowa mędrca przenikają głęboko do jego serca. Wrócił do swojej chatki w lesie z nowym zrozumieniem i spokojem. Kontynuował swoją praktykę, tym razem z większą świadomością i akceptacją naturalnego rytmu wzrostu i zmian. Z czasem zrozumiał, że każda chwila praktyki jest cenna, że prawdziwy postęp nie zawsze jest mierzalny, a prawdziwa mądrość kryje się w prostocie bycia tu i teraz.

Abhyasa vairagyabhyam tannirodhah
Umysł osiąga spokój poprzez praktykę (abhyasa) i nieprzywiązywanie się (vairagya)

25 stycznia 2024
Harmonia w ruchu: Tańcząc z niestałością na ścieżce praktyki jogi

W cieniu starożytnej świątyni, gdzie szepty przeszłości splatają się z oddechem wiatru, żyła kobieta o imieniu Mira. Była joginką, która poświęciła swoje życie dążeniu do harmonii i oświecenia. Mira, znana z niezachwianej dyscypliny i oddania, codziennie o świcie witała słońce, oddając się praktyce asan, pranajamy i medytacji. Jej postawa była symbolem stałości, a umysł – przykładem skupienia. Jednak nawet największym mistrzom zdarza się stawić czoła wyzwaniom, a Mira miała swoje – Anavasthitatva, niestałość.

Niestałość Anavasthitatva objawiała się w życiu Miry w najmniej oczekiwanych momentach. Pewnego dnia, gdy rutyna wydawała się niezachwiana, Mira poczuła, jak jej skupienie nagle znika, rozproszone przez wiatr zmian. Zaczęła zauważać, że jej codzienne praktyki stawały się coraz mniej regularne, a jej umysł coraz częściej zapraszał myśli, które nie miały miejsca w świątynnym spokoju.

Gdy Mira zaczęła zauważać niestałość swojej praktyki, przypomniała sobie słowa z Jogasutr Patandżalego (1.14):

Sa tu dirgha-kala-nairantarya-satkara-adara-asevito drdha-bhumih
Stała praktyka, wykonywana przez długi czas, bez przerwy i z pełnym oddaniem, jest fundamentem na drodze do stabilności

Mira, zaniepokojona tym wewnętrznym zamętem, postanowiła udać się na poszukiwanie przyczyn swojej niestałości. Wędrowała przez lasy, przekraczała góry, przemierzała pustynie, szukając odpowiedzi na pytanie, jak odzyskać utraconą równowagę.

Wędrując przez lasy i przemierzając pustynie, Mira rozmyślała nad słowami z Bhagavad Gity (2.14):

Matra-sparsas tu kaunteya sitosna-sukha-duhkha-dah. Agama-paino 'nityas tams titiksasva bharata.
O synu Kunti, przejściowe kontakty ze światem materialnym, które powodują cierpienie i przyjemność, przychodzą i odchodzą. Wytrwaj w nich, o Bharata

W swojej podróży spotykała wielu nauczycieli, mędrców i innych poszukujących, od których uczyła się różnych technik, medytacji i sposobów na osiągnięcie wewnętrznego spokoju

Pewnej nocy, podczas pełni księżyca, Mira medytowała na brzegu świętego jeziora. Wówczas usłyszała delikatny, prawie niesłyszalny głos, który mówił: „Prawdziwa równowaga nie polega na unikaniu zmian, lecz na akceptacji ich jako nieodłącznej części życia.

Gdy usłyszała głos przy świętym jeziorze, przypomniały jej się słowa z Jogasutr (1.2):

Yogas citta-vritti-nirodhah
Joga to uspokojenie wahań umysłu

Anavasthitatva nie jest przeszkodą, lecz przypomnieniem, że życie jest ciągłym ruchem, a stałość znajduje się tylko w głębi serca i duszy.

Te słowa oświeciły Mirę. Zrozumiała, że niestałość, którą tak bardzo starała się pokonać, była tak naprawdę nauczycielem uczącym jej, jak żyć w harmonii z naturą życia, która jest wiecznym tańcem zmian. Mira wróciła do swojej świątyni, ale już jako inna osoba. Kontynuowała swoją praktykę z nowym zrozumieniem, że każdy oddech, każdy ruch, każda chwila jest wyjątkowa i niepowtarzalna, a równowaga to sztuka tańca z życiem, a nie walka z jego nieuchronnym rytmem.

Uświadomiwszy sobie, że równowaga to sztuka tańca z życiem, Mira zastanawiała się nad słowami z Bhagavad Gity (2.48):

Yoga-sthah kuru karmani sangam tyaktva dhananjaya. Siddhy-asiddhyoh samo bhutva samatvam yoga ucyate.
Działaj, o Dhananjaya (Arjuna), pozostając w stanie jogi, porzucając przywiązania, będąc równym wobec sukcesu i porażki. Równowaga w działaniu to joga.

Anavasthitatva przestała być dla Miry przeszkodą. Stała się przewodnikiem na ścieżce do głębszego zrozumienia siebie i świata. A świątynia, która kiedyś była miejscem dążenia do perfekcji, stała się przestrzenią, gdzie każdy może przyjść i nauczyć się sztuki życia w harmonii z nieustannymi zmianami, tańcząc w rytmie wszechświata.

25 stycznia 2024