Śakti, znana również jako Devi, jest jedną z najważniejszych i najbardziej czczonych bogiń w hinduizmie. Reprezentuje kosmiczną energię, moc i kreatywność. Jest uważana za żeński aspekt boskości, będący źródłem wszelkiej mocy we wszechświecie. Shakti jest siłą napędową, która daje życie i animuje całą rzeczywistość.
Shakti jest często przedstawiana w różnych formach, takich jak Parwati, Lakshmi, Saraswati, Durga i Kali. Każda z tych form reprezentuje inny aspekt mocy i energii, od łagodności i wiedzy po siłę i zniszczenie.
Shakti jest zwykle przedstawiana jako piękna bogini z wieloma ramionami, trzymającymi różne symbole i atrybuty, takie jak lotos (czystość), trójząb (władza) i muszla (dźwięk pierwotny). Jej wizerunek symbolizuje jej zdolność do tworzenia, niszczenia i podtrzymywania wszechświata.
Jedną z najbardziej znanych opowieści o Shakti jest historia narodzin Kali. Według legendy, gdy demony zaczęły terroryzować bogów i ludzi, Shakti przyjęła postać Kali, aby je pokonać. Kali, z jej dziką i przerażającą formą, zniszczyła demony, ratując świat przed zagładą. Ta opowieść podkreśla, że Shakti może przyjąć każdą formę, aby chronić wszechświat i przywrócić równowagę.
Om Shakti Om to mantra dedykowana kosmicznej energii Shakti. Recytowanie tej mantry pomaga w połączeniu się z boską mocą i energią.
Shakti Mudra jest gestem, który symbolizuje kobiecą energię i moc. Pomaga w uspokojeniu umysłu i zwiększeniu wewnętrznej siły. Złącz opuszki palców serdecznych i małych palców obu dłoni. Pozostałe palce zegnij do wnętrza dłoni, kciuki ukryj wewnątrz. Połóż dłonie na kolanach z dłońmi skierowanymi do góry.
Shakti, jako bogini energii i siły, jest uosobieniem kosmicznej mocy, która napędza wszechświat. Wprowadzenie elementów inspirowanych Shakti do praktyki jogi, takich jak Utkata Konasana, Shakti Mudra, Bhastrika Pranayama i mantra “Om Shakti Om”, może pomóc w budowaniu wewnętrznej mocy, spokoju umysłu i połączeniu z boską energią. Czcijmy Shakti, źródło wszelkiej mocy i kreatywności, i pozwólmy, aby jej duch inspirował nas do działania z odwagą i determinacją każdego dnia. ✨
Bikram joga, znana także jako hot joga lub hatha 26+2, ma swoje korzenie w tradycji jogi Bishnu Ghosha. Bishnu Ghosh, brat znanego mistrza jogi Paramahansy Yoganandy, był pionierem we wprowadzaniu praktyk jogicznych do zachodniego świata. Jego szkoła w Kalkucie, Ghosh’s College of Physical Education, stała się ważnym ośrodkiem propagującym hatha jogę i jej korzyści zdrowotne.
Kim był Bishnu Ghosh?
Bishnu Charan Ghosh był znanym indyjskim kulturystą i mistrzem jogi, który połączył tradycyjne techniki jogi z nowoczesnymi metodami treningu fizycznego. Jego praca i badania nad wpływem jogi na zdrowie i sprawność fizyczną przyciągnęły uwagę wielu uczniów, w tym Bikrama Choudhury’ego.
Bikram Choudhury i powstanie hot jogi
Bikram Choudhury, jeden z najznamienitszych uczniów Bishnu Ghosha, rozwinął własny styl jogi oparty na naukach swojego mistrza. Po odniesieniu poważnej kontuzji kolana, której lekarze nie mogli wyleczyć, Bikram zwrócił się do swojego nauczyciela o pomoc. Dzięki intensywnym praktykom jogi pod kierunkiem Bishnu Ghosha, Bikram w pełni wyzdrowiał. To doświadczenie zainspirowało go do stworzenia sekwencji 26 pozycji, które są podstawą sekwencji Bikram jogi.
Sekwencja 26 pozycji
Bikram joga składa się z 26 pozycji oraz 2 ćwiczeń oddechowych, które są wykonywane w podgrzanym pomieszczeniu o temperaturze około 40°C. Ta stała sekwencja ma na celu wszechstronne wzmocnienie i uelastycznienie ciała, a także poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego. Każda pozycja w tej sekwencji jest starannie dobrana, aby przygotować ciało do następnej, tworząc harmonijną i efektywną całość.
Jak wygląda typowa sesja Bikram jogi?
Standardowa sesja Bikram jogi trwa 90 minut, a ekspresowa 60 minut i są identyczne na całym świecie. Instruktorzy Bikram jogi są szkoleni do precyzyjnego prowadzenia zajęć, zapewniając uczniom spójne i bezpieczne doświadczenie. Gorące środowisko pomaga w głębszym rozciąganiu mięśni, zwiększa wydolność sercowo-naczyniową oraz wspomaga detoksykację organizmu poprzez intensywne pocenie się.
Korzyści zdrowotne Bikram jogi
Regularne praktykowanie Bikram jogi przynosi liczne korzyści zdrowotne:
Poprawia elastyczność mięśni i stawów
Wzmacnia mięśnie i poprawia ogólną kondycję fizyczną
Wspomaga detoksykację organizmu
Poprawia krążenie i zdrowie układu sercowo-naczyniowego
Redukuje stres i poprawia samopoczucie psychiczne
Zwiększa koncentrację i dyscyplinę umysłową
Tradycja Bishnu Ghosha w Bikram jodze
Bikram Choudhury kontynuował dziedzictwo swojego nauczyciela, Bishnu Ghosha, propagując jogę na całym świecie. Tradycja Ghosha koncentruje się na holistycznym podejściu do zdrowia, łącząc fizyczne ćwiczenia z mentalnym i duchowym rozwojem. Praktyki te kładą nacisk na poprawę zdrowia fizycznego, równowagę emocjonalną oraz duchową świadomość.
Jak się przygotować do zajęć hot jogi?
Przygotowanie do zajęć Bikram jogi obejmuje:
Picie dużej ilości wody w dni zajęć, aby zapobiec odwodnieniu
Noszenie lekkiej, przewiewnej odzieży
Przyniesienie maty do jogi, ręcznika i wody na zajęcia
Unikanie ciężkich posiłków na kilka godzin przed zajęciami
Dla kogo jest Bikram joga?
Bikram joga jest odpowiednia dla osób w każdym wieku i o różnym poziomie sprawności fizycznej. Kluczowe jest słuchanie swojego ciała i dostosowywanie intensywności ćwiczeń do swoich możliwości. Osoby z pewnymi schorzeniami powinny skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem praktyki.
Tradycja hot jogi z linii Bishnu Ghosha
Bikram joga, wywodząca się z tradycji Bishnu Ghosha to wymagająca forma jogi, która oferuje wiele korzyści zdrowotnych i psychicznych. Jej stała sekwencja i gorące środowisko sprawiają, że jest to wyjątkowa praktyka, która może przynieść głębokie zmiany w zdrowiu i samopoczuciu praktykujących.
W dawnych czasach, w świecie pełnym bogów i demonów, żyła potężna bogini Durga. Jest jedną z najbardziej uwielbianych bogiń w hinduizmie symbolizującą siłę, ochronę i zwycięstwo nad złem. Jej wizerunek z wieloma ramionami, trzymającymi różne bronie, pokazywał, że była gotowa walczyć z każdą przeszkodą i chronić swoich wyznawców.
Durga jest często przedstawiana z wieloma ramionami, z których każde trzyma różne bronie. Każda z tych broni ma symboliczne znaczenie i pokazuje jej zdolność do walki z różnymi formami zła. Oto niektóre z przedmiotów, które Durga zazwyczaj trzyma: Miecz (Khanda): Symbolizuje wiedzę, która przecina niewiedzę i ignorancję. Trójząb (Trishula): Reprezentuje równowagę i kontrolę nad trzema cechami: ciałem, umysłem i duszą. Maczuga (Gada): Symbolizuje siłę fizyczną i duchową oraz zdolność do pokonywania przeszkód. Łuk i strzały: Symbolizują energię i potencjał. Strzały oznaczają siłę Durgi, która jest gotowa na każdą sytuację. Muszla (Shankha): Symbolizuje dźwięk “Om”, który jest pierwotnym dźwiękiem wszechświata. Muszla reprezentuje także czystość i boskie przymierze. Dysk (Chakra): Reprezentuje ochronę i wszechobecność. Symbolizuje cykl czasu i wszechświata. Lasso (Pasha): Symbolizuje kontrolę nad umysłem i zmysłami. Pomaga w chwytaniu i eliminowaniu zła. Włócznia (Shakti): Reprezentuje energię i moc do niszczenia zła. Lotos: Symbolizuje duchowe oświecenie i czystość.
Kim jest Durga?
Durga, znana również jako Devi, jest boginią, której imię oznacza “ta, do której trudno się zbliżyć”. To dlatego, że jest tak potężna i odważna. Wiele bóstw w hinduskiej mitologii ma wiele ramion, co symbolizuje ich zdolność do robienia wielu rzeczy naraz. Durga jest tego doskonałym przykładem – jest gotowa do walki, ochrony i opieki jednocześnie.
Mantra i Pozycja Bogini
Mantra Durgi brzmi: “oṃ duṃ durgāye namaḥ”. Powtarzanie tej mantry może pomóc w przywołaniu jej mocy i ochrony.
Jest też specjalna pozycja jogi na cześć Durgi – nazywa się Goddess (Pozycja Bogini).
Utkata Konasana bezpośrednio związana z boginią Durgą, symbolizuje moc i stabilność. Ta asana jest wykonywana z nogami szeroko rozstawionymi i kolanami zgiętymi, przypominającą pozycję wojowniczki.
Durga Mudra – Aby wykonać tę mudrę, połóż dłonie przed sercem, złączając opuszki palców wskazujących i środkowych, a następnie rozszerz pozostałe palce na zewnątrz. Ta mudra symbolizuje ochronę i siłę, przypominając o wewnętrznej mocy Durgi.
Ujjayi Pranayama (Oddech Zwycięzcy) pomaga w zwiększeniu koncentracji i wewnętrznej siły. Wspiera medytację i praktykę asan, przypominając o wewnętrznej mocy i determinacji, podobnie jak Durga.
Historia Durgi i Mahishasury
Jedną z najważniejszych opowieści o Durdze jest jej walka z potężnym demonem Mahishasurą. Mahishasura otrzymał błogosławieństwo, że nie zostanie zabity przez żadnego mężczyznę ani boga. Wykorzystując tę moc, zaczął niszczyć świat i podbijać niebiosa, siejąc chaos.
Bogowie, bezradni wobec jego mocy, połączyli swoje energie i stworzyli Durgę – wojowniczą boginię o niesamowitej sile. Durga, uzbrojona w broń otrzymaną od różnych bogów, wyruszyła na swoim lwie, aby walczyć z Mahishasurą. Przez dziewięć dni walczyła z nim i jego armią, wykazując się niezwykłą odwagą. Dziesiątego dnia pokonała Mahishasurę, kończąc jego złą władzę i przywracając pokój.
Święto Vijayadashami
Zwycięstwo Durgi nad Mahishasurą jest obchodzone jako Vijayadashami, znane też jako Dussehra. To święto symbolizuje triumf dobra nad złem i jest pełne radości, śpiewów i tańców, podczas których ludzie oddają cześć Durdze za jej odwagę i zwycięstwo.
Durga jest uwielbiana jako symbol mocy, odwagi i determinacji. Jej historia przypomina nam, że nawet w obliczu wielkich wyzwań możemy znaleźć w sobie siłę, aby je pokonać. Kiedy stajemy przed trudnościami, możemy czerpać inspirację z Durgi i jej niezłomnej woli.
W pewnym odległym czasie, w krainie pełnej bogów i magii, żyła bogini Parwati, żona potężnego boga Shivy. Parwati pragnęła mieć syna, który byłby jej osobistym strażnikiem. Pewnego dnia, kiedy Shiva był poza domem, Parwati stworzyła chłopca z pasty sandałowej i swojego potu, który używała podczas kąpieli. Z miłością dała mu życie i nazwała go Ganesha.
Ganesha był wspaniałym chłopcem, pełnym energii i oddania swojej matce. Parwati była niezwykle szczęśliwa, że ma syna, i postanowiła, że będzie jej osobistym strażnikiem. Pewnego dnia, gdy Parwati poszła się kąpać, poprosiła Ganesha, aby pilnował wejścia do jej komnaty, zabraniając komukolwiek wchodzenia.
Tymczasem Shiva wrócił do domu i chciał wejść do komnaty Parwati. Ganesha, wiernie wypełniając polecenie matki, stanął na drodze i zabronił mu wstępu. Shiva nie wiedział, kim jest ten chłopiec i dlaczego nie pozwala mu wejść, więc wpadł w gniew. Po wielu próbach wejścia, Shiva stracił cierpliwość. W gniewie użył swojego trójzębu i odciął głowę Ganeshy.
Kiedy Parwati dowiedziała się o tym, co się stało, była zdruzgotana. W swojej rozpaczy zażądała, aby Shiva natychmiast przywrócił życie ich synowi. Shiva, widząc cierpienie swojej żony, postanowił znaleźć sposób, aby naprawić swój błąd. Wysłał swoich sług, aby przynieśli głowę pierwszego napotkanego stworzenia, które leżało z głową skierowaną na północ. Sługi natrafili na młodego słonia śpiącego w tej pozycji i przynieśli jego głowę.
Shiva przymocował słoniową głowę do ciała Ganesha i przywrócił mu życie. Od tego momentu Ganesha zyskał swoją charakterystyczną słoniową głowę i stał się znany jako bóg mądrości, bogactwa i usuwania przeszkód. Parwati była uszczęśliwiona, a Shiva ogłosił, że Ganesha będzie czczony jako pierwszy przed wszystkimi innymi bogami podczas wszelkich rytuałów i ceremonii.
Ganesha szybko zyskał popularność i stał się jednym z najbardziej ukochanych bogów. Jego słoniowa głowa stała się symbolem mądrości i zdolności do przystosowania się, a duże uszy symbolizowały umiejętność słuchania modlitw i potrzeb swoich wyznawców. Jego okrągły brzuch oznaczał wielką hojność i akceptację, a trzymane przez niego słodycze (modak) reprezentowały nagrodę za wysiłek i duchową wiedzę. Ganesha często trzymał również topór (parashu), który używał do odcinania więzi materialnych i usuwania przeszkód.
Jednym z najbardziej charakterystycznych atrybutów Ganeshy są słodycze, które trzyma w dłoni. Modak, tradycyjne indyjskie słodycze, są ulubionym przysmakiem Ganeshy. Wiele osób ofiarowuje modak podczas modlitw i ceremonii jako wyraz swojej miłości i oddania. Uważa się, że ofiarowanie słodyczy Ganesha przynosi błogosławieństwo i pomyślność.
Tradycja ta ma głębokie znaczenie symboliczne. Słodycze reprezentują nagrodę za wysiłek, duchową wiedzę i wewnętrzne bogactwo. Dając słodycze Ganesha, wierni proszą o jego błogosławieństwo, mądrość i wsparcie w pokonywaniu przeszkód na ich drodze.
Dziś Ganesha jest czczony na całym świecie, a jego historia przypomina o sile miłości, oddania i zdolności do pokonywania wszelkich przeszkód. Jest patronem sztuk, nauk i nauki, a także bóstwem do którego zwracają się ludzie, szukając pomocy w nowych przedsięwzięciach i wyzwaniach życiowych.
Ganesh Chaturthi
To jedno z najważniejszych świąt poświęconych Ganesha, obchodzone szczególnie hucznie w Indiach. Przez dziesięć dni, wyznawcy tworzą misternie rzeźbione posągi Ganesha, które są uroczyście zanurzane w wodzie na zakończenie festiwalu. To święto jest czasem radości, śpiewów, tańców i wspólnej modlitwy.
I tak, historia Ganeshy przypomina nam o znaczeniu mądrości, determinacji i zdolności do pokonywania przeszkód, które napotykamy na swojej drodze. Jego duch przewodzi nam w naszych codziennych zmaganiach, inspirując nas do działania z miłością i oddaniem.
Ganesha jest często przedstawiany z wieloma różnymi atrybutami w swoich rękach, z których każdy ma głębokie symboliczne znaczenie. Oto niektóre z najbardziej popularnych przedmiotów, które Ganesha trzyma:
Modak: Modak to słodki pudding, który jest często przedstawiany w jednej z rąk Ganeshy. Uważa się, że Ganesha jest miłośnikiem modaków, a ofiarowanie tych słodyczy jest sposobem na uzyskanie jego błogosławieństwa. Symbolizuje on także nagrodę za duchowy wysiłek i wewnętrzne bogactwo.
Topór (Parashu): Topór, który Ganesha trzyma, symbolizuje jego zdolność do odcinania więzi materialnych i przezwyciężania wszelkich przeszkód, które mogą stanąć na drodze duchowego rozwoju. Topór przypomina wiernym, że muszą porzucić przywiązania, aby osiągnąć oświecenie
Lasso (Pasha): Lasso symbolizuje kontrolę nad umysłem i emocjami. Jest używane do chwytania trudności i złych nawyków, pomagając w ich przezwyciężeniu. Lasso przypomina, że kontrola nad sobą jest kluczem do pokonywania wewnętrznych przeszkód.
Muszla (Shankha): Muszla symbolizuje pomyślność i ogłaszanie zwycięstwa. W wielu kulturach dźwięk muszli jest uważany za odpędzający zło i przyciągający pozytywną energię.
Lotos (Padma): Lotos jest symbolem czystości, duchowego oświecenia i piękna. Lotos rośnie w błocie, ale kwitnie nieskazitelnie czysty, co symbolizuje duchowe oświecenie, które może być osiągnięte pomimo trudności.
Różaniec (Mala): Różaniec, który Ganesha często trzyma, symbolizuje modlitwę, medytację i duchową praktykę. Jest przypomnieniem o konieczności regularnej praktyki duchowej, aby utrzymać umysł i serce skupione na Bogu.
Trójząb (Trishula): Trójząb jest symbolem ochrony i boskiej woli. Jest używany przez Ganesha do ochrony swoich wyznawców i przypomina o sile, jaką można czerpać z boskiej woli.
Ganesha Mudra
Skrzyżuj palec wskazujący nad palcem środkowym na każdej dłoni i dotknij opuszki palców wskazujących razem. Dociśnij płasko do siebie wnętrza dłoni, palce serdeczne i małe. Trzymaj dłonie na wysokości serca, z palcami skierowanymi na zewnątrz. Używaj, gdy czujesz niepokój lub niezdolność do przetwarzania emocjonalnych doświadczeń. Korzyści: Stymuluje trawienie i metabolizm, uziemienie. Przeciwwskazania: Ciąża
Ganeshasana (Pozycja słonia)
Zacznij stojąc z nogami rozstawionymi nieco szerzej niż na szerokość bioder. Trzymając kolana lekko ugięte, zacznij skręcać tułów w prawo i w lewo i pozwól aby ręce podążały luźno wokół ciała jak dwie trąby słonia, delikatnie dotykając ciała dłońmi tam, gdzie wylądują. Poruszaj się szybciej lub wolniej przez około 1 minutę. Następnie stopniowo zwalniaj ruchy, aż znów będziesz stać nieruchomo. Korzyści: Zwiększa krążenie krwi i limfy w całym ciele, budzi energię i detoksykuje narządy jamy brzusznej.
W całych Indiach, każdego ranka tuż po świcie, panuje tradycja, zgodnie z którą kobiety dekorują ziemię przed swoimi domami, tworząc proste lub złożone wzory za pomocą białego lub kolorowego proszku ryżowego.
Wieczorem, o zmierzchu, te rysunki są zmywane. Dlatego każdego ranka, o brzasku, powstaje nowy rysunek. Według tradycji to kobiety są odpowiedzialne za utrzymanie i dekorowanie domu, ale także za kreowanie symboli szczęścia, święte przedstawienia łączące mikrokosmos z makrokosmosem.
Rangoli
Prawdziwie ulotne mandale, te obrazy są tworzone każdego ranka, mając jedynie na celu zatarcie ich pod koniec dnia, przypomnienie o tym, że wszystko ma swój koniec i ostatecznie powróci do ziemi! Nazwy tych dekoracji różnią się w zależności od regionu. Na przykład, w zachodnich Indiach nazywane są one Rangoli (od sanskryckiego Ranga, co oznacza farbować, kolorować), w południowych Indiach nazywane są Kolam, a we wschodnich Indiach Alpana (od Alpa: małe, nieznaczące).
Przeciwstawiając się klasycznym formom sztuki hinduskiej lub mongolskiej, rangoli pozwalają cieszyć się ich prostymi lub złożonymi wzorami, zawsze pełnymi fantazji. Spontaniczność ich tworzenia pozwala formom i kolorom wyłaniać się, zachwycając nas swoją harmonią. Są one stałym zaproszeniem dla przechodniów, swobodnie oferowanym gestem, spontaniczną formą sztuki, której celem jest dzielenie się jasnym promieniem serca.
Sklep z proszkami do rangoli
Rangoli można również znaleźć w miejscach świętych i w hinduskich świątyniach, jako geometryczne symbole z mocą ochrony i wsparcia dla introspektywnej medytacji. W niektórych tekstach „jogi” i „tantrycznych” przedstawienie prawdy jest wspomniane jako znajdujące się w „Bindu”, centralnym punkcie energii.
Puja to uroczysty rytuał, mający na celu sprowadzenie (archāvatara) bóstwa do wizerunku reprezentującego to bóstwo lub do symbolu takiego jak lingam.
Ceremonia rozpoczyna się od modlitwy, którą prowadzi pujari (osoba prowadząca).
Modlitwa zaczyna się od dzwonienia dzwonka, by przywołać bóstwo. Kontynuowana jest przez składanie ofiar z świeżych kwiatów, jedzenia, kadzideł, przy dźwiękach muzyki i recytacji mantr. Jeśli ceremonia dotyczy statuły lub lingamu, są one namaszczane olejem, kamforą i pastą z drzewa sandałowego, a następnie ozdabiane girlandami.
Liṅga jest myta mlekiem i świętą wodą, na przykład z Gangesu. Wylany płyn rozprowadza się na yoni (święte miejsce). Następnie jest namaszczony ghi (घी), pastą z drzewa sandałowego i ozdobiony kwiatami. Kulminacyjnym punktem rytuału jest chwila, gdy boskość objawia się wszystkim. Brahmani celebrowają Puja w świątyniach. W prywatnych domach za jej przeprowadzenie odpowiada głowa rodziny.
Puja odgrywa kluczową rolę w społeczności hinduskiej, jest centralnym i codziennym elementem hinduizmu. W zależności od rodzaju żądanej Puji, należy ustalić oficjalną opłatę z osobą przewodniczącą. „Puja” zajmuje ważne miejsce w codziennych rytuałach nie tylko w hinduizmie, ale także w dżinizmie, buddyzmie, a nawet wśród chrześcijan w Indiach.
Zazwyczaj znajdują się w pomieszczeniu przeznaczonym do Puji, jeśli takie istnieje, lub, gdy dom jest zbyt mały, na zewnątrz, blisko drzwi frontowych.
Kiedy Puja odbywa się w świątyni, istnieją dwie możliwości: możesz ją wykonać samodzielnie lub poprosić o pomoc kapłana Brahmana, zwanego pujari, który złoży ofiary Bogu.
W hinduskiej tradycji, zarówno świątynie jak i domy mają swoje ołtarze, przed którymi kapłan, rodzina i rodzina przyjaciół zbierają się na swoją „Puja” na cześć bogów i bóstw. Puja to obrzęd kultu pochodzenia aryjskiego, który zastąpił Jajna (यज्ञ), wedyjską ofiarę.
Przed ołtarzem, na którym odbywa się ceremonia, znajduje się jedna lub więcej statu, jedna lub więcej wizerunków reprezentujących boga lub boginię tego miejsca. Jeśli, jak to zwykle bywa, ceremonie Puja odbywają się w domu rodzinnym lub w świątyni, mogą być one również przeprowadzane na ulicy, na skrzyżowaniu lub u stóp mędrca zwanej „guru” वसंत.
Jeśli w tłumie nieustannie dążymy do Jedynego, to po to, by wrócić z błogosławieństwem i objawieniem Jedynego, które potwierdza się wciąż na nowo. Śrī Aurobindo
Podróżując po północnych Indiach w celu rozpowszechniania wiedzy o jodze jako metodzie leczenia różnych dolegliwości, Sri T. Krishnamacharya – dzięki wsparciu Maharadży z Mysore, znanego ze swojej filantropii i głębokiej wiary – natrafił przypadkiem w latach 30. XX wieku w bibliotece uniwersyteckiej w Kolkacie na starożytny manuskrypt napisany na liściach palmowych zatytułowany „Yoga Korunta”. Autor, starożytny mędrzec o imieniu Vanama, stworzył ten dokument między 500 a 1500 rokiem p.n.e., a dokument ten był doskonale zachowany. Jako specjalista od starożytnego sanskrytu, Krishnamacharya zrozumiał z niektórych zwrotów, że tekst był częścią znacznie starszej tradycji ustnej, datowanej na 3000 do 4000 lat p.n.e.
Odkrycie to skłoniło Sri T. Krishnamacharyę, który wcześniej nauczał innych metod jogi, do trzeciego już zmodyfikowania swojego podejścia do nauczania. Zwrócił się z prośbą do Sri K. Pattabhi Jois, aby poświęcił się wyłącznie tej pierwotnej formie jogi, nazywanej Jogą Korunta, i aby kontynuował jej przekazywanie.
Od 1937 roku Pattabhi Jois nauczał Jogi Korunta w Mysore w Indiach.
Dopiero pod koniec lat 60. XX wieku, André Van Lysebeth, pionier jogi w Europie, spędził trzy miesiące studiując jogę w Indiach pod okiem Pattabhi.
André mówił o nim i jakości jego nauczania, rozpowszechniając jego metodę poprzez publikowanie entuzjastycznych artykułów w magazynie „YOGA”, którego był redaktorem.
Około 1973 roku Amerykanie mieli okazję uczestniczyć w pokazach jogi prowadzonych przez Manju (syna Pattabhi) w aszramie Gitānandy (w pobliżu Pondicherry). Wkrótce Norman Allen stał się uczniem Pattabhi, którego jego uczniowie czule nazywali Guruji, a potem do grona jego uczniów dołączyli także Nancy Gilgoff i David Williams.
Pattabhi wybrał nazwę „Ashtanga” dla swojej szkoły, odwołując się do jednego z sześciu systemów ortodoksyjnej filozofii indyjskiej – jogi. Pozostałe systemy to: Nyāya, Vaisheshika, Sāṃkhya, Mîmâmsâ, Vedānta.
Biblia jogi, napisana przez Patañjali, nosi tytuł „Joga Sutra” i stanowi rodzaj syntezie dotychczasowej wiedzy. W drugim rozdziale tej książki, w wersetach (YS II-29), wyjaśniane są podstawy praktyki jogi, której definicja brzmi „aṣṭāṅga joga”. Wszystkie duchowe techniki odnoszące się do tej książki mogą być nazywane aṣṭāṅga jogą.
W ten sposób nazwa „Joga Kuruntha” została zmieniona na „Ashtanga Joga”. W rzeczywistości, instytut prowadzony przez Pattabhi był nazywany „Ashtanga Yoga Research Institute of Mysore”, co skłoniło amerykańskich studentów do myślenia, że nauczał on odmiany jogi zwaną „Ashtanga”.
W 1975 roku, Nancy Gilgoff i David Williams zaprosili Guruji i jego syna Manju, którzy wyruszyli w swoją pierwszą podróż do Ameryki, aby nauczać jogi. Manju pozostał w Stanach Zjednoczonych. Praktyka jogi szybko rozprzestrzeniła się po Ameryce pod nazwą Ashtanga, od Kalifornii aż po Hawaje.
Dzisiaj ta tradycyjna forma jogi, głównie znana pod nazwą Ashtanga Vinyasa Joga, jest jedną z najczęściej praktykowanych na świecie.
Sharath Rangaswamy, wnuk Sri K. Pattabhi Jois, naucza Ashtanga Vinyasa Jogi, której uczył się od swojego dziadka.
W tradycji Bikram joga z linii Bishnu Ghosha istnieją dwie serie jogi:
Bikram zaprojektowana przez Bikrama Choudhury’ego, początkująca klasa czasami nazywana 26+2 (pozycje jogi + pranajamy)
oraz zaawansowana seria, czasami zwana 84 lub sekwncją zaawansowaną.
Pierwsza seria jest nauczana i praktykowana na całym świecie, ale zaawansowana klasa jest głównie praktykowana przez nauczycieli jogi i prowadzona przez bardziej doświadczonych nauczycieli. Jeśli kiedykolwiek byłeś w studiu Bikram yoga, mogłeś widzieć plakat z Tony Sanchezem demonstrującym pozycje jogi zaawansowanej serii 84.
Zaawansowana seria Bikram jest praktykowana w pomieszczeniu ogrzewanym do 40 stopni Celsjusza, tak samo jak w Bikram hot yoga i trwa od 1,5 do 3 godzin.
Pranayama
Pranayama – Głęboki oddech na stojąco (20 dynamicznych powtórzeń)
Zaawansowane asany
Virabhadrasana – Powitanie bogów i bogiń (seria liczona na 8) x 2
Surya namaskar – Powitanie słońca (seria liczona na 8)
„Rytm ciała, melodia umysłu i harmonia duszy tworzą symfonię życia.” Iyengar
Tirumalai Krishnamacharya (1888-1989), ten współczesny ojciec jogi, znany jest jako człowiek, który wniósł hatha jogę do kultury zachodniej. Rozpoczął naukę jogi w wieku pięciu lat u swojego ojca i ostatecznie stał się mistrzem jogi, lekarzem ajurwedyjskim, guru, lingwistą i uczonym w Wedach. Joga towarzyszyła mu przez siedemdziesiąt lat.
Podczas nauczania dla Maharadży z Mysore w latach trzydziestych, był nauczycielem tych, którzy stali się potem jednymi z najbardziej znanych postaci w świecie jogi; swojego syna Desikachar, szwagra Iyengara, pierwszej zachodniej uczennicy, Indry Devi oraz Patthabi Joisa, który później rozpowszechnił Ashtanga jogę.
„Ponieważ joga nie jest stała. Joga to tworzenie.” Desikachar
Joga, którą nauczał Krishnamacharya, nie była nową jogą, opierała się na intensywnych naukach Jogasutr Patanjalego i innych starożytnych tekstów. Uważał, że istnieje tylko jeden rodzaj jogi, który pochodził z Jogasutr. Nauczał, że joga jest instrumentem osiągania zdrowia.
Jednym z nieporozumień jest to, że jego nauczanie wydawało się zmieniać. Nie zmieniał się styl, jego nauki były starannie dostosowywane do każdego ucznia w danym momencie. Wierzył w nauczanie „tego, co jest odpowiednie dla każdego indywidualnie”, więc nauczał każdego inaczej. Desikachar pisze, że nigdy nie widział, jak jego ojciec uczył jego matkę, ale znała asany doskonale. Jednak Krishnamacharya ograniczył jej wykonywanie wygięć, pomimo tego że mężczyzn w jej wieku zachęcał do wygięć.
„To, co czyni nauki mojego ojca unikalnymi, to jego nacisk na uwzględnienie każdej jednostki i jej wyjątkowości. Jeśli szanujemy każdą osobę indywidualnie, naturalnie oznacza to, że zawsze będziemy zaczynać od tego, gdzie aktualnie znajduje się każda osoba. Punkt wyjścia nigdy nie jest potrzebą nauczyciela, lecz ucznia.” Desikachar
Krishnamacharya twierdził: „Joga to świadomość, pewien rodzaj poznania. Joga prowadzi do świadomości. Joga polega na zatrzymywaniu fal umysłu, jak napisano w Jogasutrach (Patanjalego): citta vritti nirodha. Kiedy umysł jest bez ruchu, może to być przez kwadrans, czy nawet przez kwadrans minuty, zrozumiesz, że joga ma charakter nieskończonej świadomości, nieskończonego poznania. Nie ma tam innego obiektu.”
Dla Krishnamacharyi było bardzo ważne, aby asany wykonywać powoli, z wiedzą i skupieniem na oddechu (pranajamą). Krishnamacharya uważał, że „szybkie ruchy, a w konsekwencji, szybki oddech zakłócają przepływ prany i spowodują niezrównoważenia. Wolne ruchy z długim wdechem i wydechem pomogą w prawidłowym przepływie prany i koncentracji umysłu.”
Mówił: „Ćwiczenie bez wiedzy jest ślepe. Wiedza bez praktyki jest bezcelowa.”
Krishnamacharya miał taką kontrolę nad swoim oddechem i ciałem, że jednym z najbardziej znanych jego osiągnięć jest możliwość takiego spowolnienia oddechu, że mógł dobrowolnie zatrzymać bicie serca na kilka minut. Następnie stopniowo przywracał oddech, puls, bicie serca. Obecni lekarze stwierdziliby jego zgon.
Z książki Desikachara „Zdrowie, uzdrawianie i dalej” pisze: „”Ojcze” powiedziałem, „chcę się tego nauczyć”. „Nigdy Cię tego nie nauczę” powiedział. „Ojcze,” upierałem się, „muszę pokazać to innym.” „Nie!” odpowiedział bardzo stanowczo. „To nie jest użyteczne dla społeczeństwa. To tylko osiągnięcie…”, tutaj użył terminu, który można by przetłumaczyć z sanskrytu jako „podróż egoistyczna”. „Musiałem to zrobić, aby przekonać publiczność o sile jogi. Teraz to zrobione. Nie musisz tego uczyć się. Musisz uczyć się tylko tego, co jest użyteczne dla społeczeństwa.”
„Każdy może oddychać. Dlatego każdy może praktykować jogę.” Desikachar
Ten artykuł przedstawia zapomniane źródło wielu współczesnych asan jogi – legendarnego Tirumalai Krishnamacharyę, Ojca Współczesnej Jogi, który uważał, że dopóki ciało nie będzie wolne od choroby, nie ma sposobu na to, aby umysł mógł się unieść i skierować do wewnątrz.
„Gdzie jest złudzenie, kiedy Prawda jest znana? Gdzie jest choroba, kiedy Umysł jest czysty? Gdzie jest śmierć, kiedy Oddech jest kontrolowany? Dlatego poddaj się JODZE.”
Krishnamacharya
Krishnamacharya uważał, że „joga to największy dar Indii dla świata”. Pochodził z południowego rejonu Indii i nie podróżował nawet poza granice kraju – jego joga zdobyła sobie uznanie na całym obszarze Europy, Azji i Ameryki. Prawie każde asana jogi jest inspirowana jego naukami. Jest uważany za Ojca Nowoczesnej Jogi. Czy to Vinyasa Krama, Ashtanga joga, joga Iyengara czy Bikram joga – popatrz na cokolwiek, co dzisiaj rozpowszechnia dobroć w powietrzu i zauważysz, że zaczerpnięto to od Krishnamacharyi.
Urodzony 18 listopada 1888 roku w Muchukundapurze w dystrykcie Chitradurga w dzisiejszym stanie Karnataka, w ortodoksyjnej rodzinie Iyengara. Jego rodzicami byli Sri Tirumalai Srinivasa Tatacharya, nauczyciel Wed i Shrimati Ranganayakiamma. W wieku sześciu lat przeszedł upanayanę, zaczął uczyć się mówić i pisać w Sanskrycie, korzystając z tekstów takich jak Amarakosha oraz uczył się śpiewać Wedy pod kierunkiem ojca.
Gdy miał 10 lat jego ojciec zmarł, a rodzina przeniosła się aby zamieszkać z jego pradziadkiem w Mysore. Krishnamacharya spędził większość młodości podróżując po Indiach, studiując sześć indyjskich filozofii. W wieku 18 lat opuścił Mysore, aby pobierać nauki na uniwersytecie w Benares lub Varanasi. Na uniwersytecie studiował logikę i sanskryt, pracując z jednym z największych gramatyków epoki, Brahmashri Shivakumar Shastry. Od Brahmasri Trilinga Rama Shastri nauczył się także Mimamsa.
W 1914 roku kontynuował naukę na kursach w Queen’s College i uzyskał kilka certyfikatów nauczycielskich. Krishnamacharya następnie wybrał się na studia sześciu darshanów wg filozofii Wed w Patna University w Biharu. Otrzymał stypendium na studia z zakresu ajurwedy od Vaidyi Krishnakumara z Bengalu.
Wiadomo, że Krishnamacharya studiował pod przewodnictwem mistrza jogi Sri Babu Bhagavan Dasa i zdał egzamin z Samkhya Jogi w Patna. Wiadomo również, że wielu jego nauczycieli uznało jego wyjątkowe zdolności w jogi. Krishnamacharya był dobrze zaznajomiony z wieloma dziedzinami, takimi jak starożytne pisma, joga, ajurweda, Nadi Pariksha (czytanie pulsów) i inne.
Udał się także w Himalaje i nauczył się jogi u wielkiego jogina Ramamohana Brahmachari. Guru Krishnamacharyi powierzył mu dalsze zadanie szerzenia przesłania jogi, aby pomagać i leczyć chorych.
„Wdech, a Bóg zbliża się do Ciebie. Zatrzymaj wdech, a Bóg pozostaje z Tobą. Wydech, a zbliżasz się do Boga. Zatrzymaj wydech i poddaj się Bogu.” Krishnamacharya
Pełnometrażowy film Breath of the Gods obejrzysz na vimeo
Współczesna joga, czyli forma praktykowana codziennie przez dziesiątki milionów ludzi na całym świecie według hinduskiej tradycji bezpośrednio sięga do Shivy. Jednocześnie jednak współczesna joga powstała we wczesnym dwudziestym wieku jako dzieło ucznia T. Krishnamacharyi (1888-1989). Ta historia jest znacznie mniej znana i to właśnie o niej jest ten film.
Życie i nauki Krishnamacharyi ukazane są przez oko reżysera Jana Schmidta-Garre w poszukiwaniu autentycznej jogi. Jego podróż prowadzi go od legendarnych uczniów i krewnych Krishnamacharyi aż do źródła współczesnej jogi, na pałac Maharadży z Mysuru. Od Pattabhi Joisa Jan uczy się „Powitań Słońca”, od Iyengara „Króla Asan”, czyli stania na głowie, a wreszcie Sribhashyam ujawnia mu tajemniczą „Sesję Jogi Ratunkowej” swojego ojca.
