Hridaya Yoga, znana również jako Ścieżka Serca, to głęboka i duchowa praktyka jogi, która prowadzi do rozwoju i transformacji na poziomie serca. Hridaya w sanskrycie oznacza „serce”, a w języku jogi odnosi się do esencji duchowej, czystej świadomości i głębokiego wewnętrznego zrozumienia.
W praktyce Hridaya Yoga skupiamy się na połączeniu ciała, umysłu i serca poprzez praktyki medytacyjne, techniki oddechowe i kontemplację. To praktyka, która prowadzi nas do wewnętrznej ciszy, głębokiego zrozumienia siebie i świadomego połączenia z naszą duchowością.
Jednym z kluczowych aspektów Hridaya Yoga jest praktyka medytacji. Poprzez medytację, uczymy się spokoju umysłu, obserwacji myśli i emocji z odległości oraz otwarcia na głębokie uczucia i doświadczenia. Medytacja w Hridaya Yoga pomaga nam odnaleźć drogę do naszego wewnętrznego serca i połączyć się z naszą prawdziwą naturą.
Techniki oddechowe są również ważnym elementem praktyki Hridaya Yoga. Poprzez świadome oddychanie, możemy zharmonizować nasz system energetyczny, wzmocnić naszą świadomość i poprawić nasze samopoczucie. Oddech jest mostem łączącym ciało, umysł i serce, a techniki oddechowe w Hridaya Yoga pomagają nam odkryć potencjał, jaki tkwi w głębokim oddechu.
Hridaya Yoga zapewnia nam również narzędzia do eksploracji i zrozumienia naszych emocji oraz doświadczenia miłości i współczucia. Poprzez praktyki kontemplacyjne i refleksyjne, uczymy się obserwować i rozumieć nasze emocje, odkrywać ich źródła i kultywować miłość i współczucie zarówno dla siebie, jak i dla innych.
Praktyka Hridaya jogi przynosi wiele korzyści na poziomie fizycznym, emocjonalnym i duchowym. Pomaga w redukcji stresu, poprawie zdrowia serca, zwiększeniu świadomości siebie i rozwinięciu wewnętrznego spokoju i harmonii.
Jeśli jesteś zainteresowany praktyką Hridaya jogi, warto znaleźć doświadczonego nauczyciela lub ośrodek, który oferuje warsztaty i kursy. Praktyka Hridaya Yoga może odmienić Twoje życie, otworzyć serce na miłość i przyczynić się do duchowego rozwoju.
Zachęcam Cię do eksploracji Hridaya jogi i doświadczenia jej piękna i głębokości. Pamiętaj, że praktyka jest indywidualna i każdy może znaleźć swoją własną drogę do serca i duchowości poprzez Hridaya jogę.
Często słyszę pytanie: „Co robisz że jesteś taka spokojna?” lub „Skąd masz takie mięśnie?” Zazwyczaj odpowiadam: „praktykuję jogę”. Jednak większość ludzi odpowiada: „Aaaa, kiedyś byłem na jodze. To takie powolne i nudne” Zawsze mam trudność z wyjaśnieniem, ponieważ ludzie często nie wiedzą wiele o jodze.
Jeśli ktoś chce dalszych wyjaśnień i pyta „Jaki styl jogi uprawiasz?” lub „Jakiego rodzaju jogę praktykujesz?”, mówię, że praktykuję ashtanga jogę. Niektórzy ludzie rozumieją, co chcę powiedzieć. Jednak inni nie, i moja odpowiedź może wydawać się dziwna.
W naszej społeczności jogi brakuje zrozumienia różnych szkół i tradycji jogi. Dyskusja na temat istnienia czystej drogi jogi jest często słabo omawiana. Podobnie jak katolicy i protestanci od wieków spierają się o to, która droga chrześcijaństwa jest właściwa, różne praktyki jogi (np. Ashtanga lub Iyengar Yoga, które mają swoich zagorzałych zwolenników) każda twierdzi, że jej droga jest właściwą.
Ludzie nie zdają sobie sprawy z tego, że wiele współczesnych „stylów” jogi jest w rzeczywistości sposobem na dalsze zwiększenie wysiłków marketingowych nauczycieli jogi, którzy je tworzą (m.in. Zoga, Yogalates, joga z kozami czy SUP joga). Niestety wiele z tych stylów ma niewiele wspólnego z historyczną tradycją jogi i zostało wynalezione przez osoby, które nigdy nie miały prawdziwego nauczyciela, mistrza lub guru, aby ich prowadzić.
Ciekawy film dokumentalny Kumare porusza kwestię: „Skąd pochodzi joga?” i „Jaki jest właściwy sposób na praktykowanie jogi?” Ludzie, którzy szukają zajęć jogi, na których chcą po prostu rozciągnąć swoje ciała, zwykle nie zadają sobie takich pytań.
Pytanie o takie kwestie jest szczególnie ważne, jeśli chcesz pogłębić swoją praktykę i osiągnąć to, co joga obiecuje.
Inny interesujący film dokumentalny „Kto jest właścicielem jogi?” prezentuje liczne uproszczone i nieznane rodzaje jogi, które zostały stworzone wyłącznie w celach marketingowych. Jednak ludzie kupują to jako praktykę jogi.
Kiedy poruszamy się po tych skomplikowanych wodach, ważne jest, aby pamiętać, że istnieje wiele różnych praktyk jogi. Aby zrozumieć, dlaczego istnieją różne praktyki, należy najpierw zrozumieć, czym jest joga.
Swami Rama uczy „Czym jest dla Ciebie nauka jogi? Kiedy ludzie mówią o praktyce jogi, często myślą tylko o ciele fizycznym. Joga to nauka, która zajmuje się ciałem, oddechem, umysłem, duszą i ostatecznie samym wszechświatem. Jest praktyczna i teoretyczna”. Joga to przede wszystkim nauka, która prowadzi aspiranta do jego ostatecznej prawdy i pomaga mu wypełnić cel swojego życia.
Laboratorium starożytnych joginów to były góry Himalaje, a ich instrumentami były ich ciała, głosy, natura i dźwięk. Na drodze do oświecenia mieli trzy zasady przewodnie:
Pokonanie swoich lęków.
Utrzymywanie świadomości Absolutu.
Życie i spełnianie celu swojego życia.
Z tych zasad wynikło wiele dróg na drodze do osiągnięcia tego celu. I tak, hatha joga istnieje od prawie 1500 lat, podczas gdy inne formy jogi można śledzić do jeszcze wcześniejszych czasów.
Oto niektóre ścieżki lub style jogi, na których opiera się tradycja jogi:
Mantra Yoga
Słowo „mantra” oznacza dosłownie „uwolnić umysł”. Ta nauka obejmuje i wykorzystuje moc dźwięku, aby uwolnić umysł od rozproszeń i umożliwić mu skupienie na jednym celu. Poprzez powtarzanie w medytacji w sposób mentalny i czasami werbalny, moc mantry rozwija się dla każdej osoby. Osobista mantra jest dana poprzez inicjację od nauczyciela.
Bhakti Yoga
Bhakti joga to droga intensywnej miłości i oddania. Ta droga stała się coraz bardziej popularna dzięki pojawieniu się wielu śpiewaków i artystów oferujących koncerty, na których ludzie śpiewają i świętują. Ale ten styl jogi ma znacznie większe znaczenie. Prosi nas o oddanie każdej akcji, każdej myśli i każdego słowa jako ofiarę miłości dla Pana życia. Współczesnymi przykładami ludzi na Zachodzie, którzy żyli tą drogą, są znane postacie takie jak Matka Teresa czy papież Franciszek.
Laya joga
Laya oznacza rozpuszczanie. Naszym celem jest rozpuszczenie wszystkich naszych negatywnych tendencji (a ostatecznie nawet dobrych) tak, aby nie kształtowały one naszego charakteru i tym samym naszego życia. Praca ta jest zwykle praktykowana w dziedzinie czakr i ich odpowiednich praktyk.
Kriya joga
Kriya oznacza działanie i jest dynamiczną formą medytacji, w której energia jest używana do oczyszczenia i przemiany świadomości. Ta forma jogi stała się popularna dzięki Paramahansie Yoganandzie, który jest znany jako autor książki „Autobiografia jogina”.
Karma joga
Karma także oznacza działanie, a Karma joga to droga działania, ale bardziej konkretnie droga bezinteresownego działania. Jogin dąży do życia swojego życia w służbie ludzkości i olejów swoje działania miłością i oddaniem. Wiele dzisiejszych joginów zanurza się w tej praktyce poprzez wolontariat i działalność charytatywną lub przez życie w Aśramach i oferowanie swojej służby społeczności.
Kundalini joga
Droga Kundalini jogi nie powinna być mylona z popularną marką „Kundalini joga”, którą oferuje dzisiaj Yogi Bhajan. Zwykle można rozpoznać tych nauczycieli dzięki białym turbanom, które noszą. Często ubierają się tylko na biało. I chociaż ten styl jogi jest naprawdę świetny, nie powinien być mylony z tradycją Kundalini joga, która była przekazywana przez himalajskich mędrców.
Kundalini to nasza karma, która nas trzyma i hamuje nasz potencjał do wzrostu. Kundalini to ta siła w nas, która oddziela nas od boskiego lub potencjału tego, kim możemy być w tym świecie. Praktyka Kundalini ioga budzi ten potencjał, dzięki czemu możemy spełnić cel naszego życia i stać się tym, kim możemy być w tym świecie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o ścieżce Kundalini i tym stylu jogi, przeczytaj książkę pt. Kundalini from Bihar School.
Hatha joga
Zostawiłam tę ścieżkę na koniec, ponieważ uważam, że reprezentuje ona większość oferowanych dziś praktyk, a ten styl jogi może być także najbardziej mylący do zrozumienia.
Kiedy zaczęłam praktykować jogę, Hatha kojarzyła się z „jogą dla starszych ludzi”, stylem jogi, którą praktykowali tylko seniorzy lub stylem jogi, który był tylko dla początkujących.
Hatha joga pojawiła się gdzieś około 500 roku naszej ery dzięki grupie joginów, którzy nazywali się „Nath”. Nie podzielali oni idei, że oświecenie można osiągnąć tylko przez umysł (jogi Patanjalego, czyli Joga Sutr, jest praktyką, którą osiąga się poprzez wykorzystanie umysłu) i mówili, że można osiągnąć ten cel poprzez przekłucie subtelnych energii ciała.
Ciało jest manifestacją boskiego, a poprzez zrozumienie i manipulowanie ciałem możemy zbliżyć się do boskiego.
W ostatnim stuleciu Hatha stała się najpopularniejszym stylem jogi dzięki człowiekowi o imieniu Tirumalai Krishnamacharya, który rozpropagował ją na początku XX wieku. Mówi się, że był on bezpośrednim potomkiem Nath.
Od niego wywodzi się czterech uczniów, którzy rozpropagowali swoje własne unikalne „style” jogi na Zachodzie i tym samym zaczęli oferować swoje własne marki jogi: Bellur Krishnamachar Sundararaja Iyengar, który stworzył metodę Iyengar joga, Krishna Pattabhi Jois, który stworzył metodę Ashtanga joga, Tirumalai Krishnamacharya Venkata Desikachar (syn Krishnamacharyi), który stworzył Vinyasa jogę, oraz Eugenie Peterson znana jako Indra Devi, która stała się szeroko znana w latach 50. jako nauczycielka gwiazd.
Z każdego z tych stylów wyłoniły się tysiące szkół oferujących swoje własne unikalne podejścia i nauczania.
Jakikolwiek styl jogi wybierzesz, Twoje życie na zawsze się zmieni.
Joga (jedność ciała, umysłu, duszy i ducha) to odkrywanie na nowo tego, kim jesteśmy, i powrót do życia pełnego radości, błogości i wolności. Wedanta, rozpoznając, że każdy z nas ma różne osobowości i preferencje, oferuje nam cztery Ścieżki Jogi, czyli zestawy praktyk duchowych, które pomogą nam osiągnąć ten cel.
W życiu możemy działać, myśleć, czuć lub nie robić nic. Działanie to Karma Joga, myślenie to Gyana Joga, uczucie (miłość) to Bhakti Joga, a całkowite nierobienie to Samadhi – ostatni etap Raja Jogi i cel wszystkich praktyk jogi.
Joga pomaga nam osiągnąć harmonię ciała, umysłu i ducha. W tradycyjnym rozumieniu jogi, istnieją cztery główne ścieżki (margi), które prowadzą do duchowego rozwoju i oświecenia. Każda z tych ścieżek ma swoje unikalne podejście i metody praktyki.
Oto przegląd czterech ścieżek jogi:
Joga działania
Karma oznacza „działanie”, a Karma Joga polega na wykonywaniu działań bez przywiązania do ich wyników. To ścieżka bezinteresownej służby (Seva). Przestajesz identyfikować się z ego, a wszelkie działanie postrzegasz jako ofiarowanie boskości
Serce jest oczyszczane, więc egoizm, nienawiść, zazdrość, egoizm i podobne negatywne cechy znikają, tworząc miejsce dla pokory, czystej miłości, współczucia, tolerancji i zrozumienia.
Karma Joga to „robienie tego, co słuszne” – proces doskonalenia się w działaniu. Oznacza to podążanie za swoim dharma (prawdziwym celem) i akceptowanie tego, co nadchodzi, bez oczekiwania na zapłatę, podziękowania czy uznanie.
Jogin Karmy
Żyje życiem z pasją, ale pozostaje nieprzywiązany do wyników Jest niewymuszony i pełen wdzięku we wszystkim Ma kochającą, przyjazną naturę Jest współczujący, tolerancyjny i pełen zrozumienia Cieszy się sukcesem i szczęściem innych Nie czuje się ani wyżej, ani niżej od innych Mówi i działa prawdziwie
Wedanta mówi również, że Karma Joga to ścieżka wojownika, a jogin powinien:
Utrzymywać silne, zdrowe ciało
Znieść obelgi i komplementy, komfort i ból równo
Mieć wiarę w siebie, wiedząc, że boskość zawsze go/ją pokocha
Być elastycznym w każdej sytuacji i umieć nawiązać kontakt ze wszystkimi
Mieć spokojny umysł
Być nieustraszonym
W przypadku Karmy Jogi wszystkie pragnienia w końcu łączą się w jedno, które polega na służbie i ostatecznie służbie boskości.
Joga oddania
Bhakti to joga oddania, ostatecznie dla boskości, ale początkowo może to być guru, rodzina, przyjaciel lub cokolwiek, co tworzy silne więzi emocjonalne.
W dzisiejszym świecie pełnym chaosu i zamieszania mówi się, że Bhakti to najłatwiejsza ze ścieżek. Może być praktykowana przez każdego – niezależnie od zdolności umysłowych czy fizycznych – i nie wymaga szerokiej wiedzy na temat praktyk jogi.
Bhakti to ścieżka miłości, która usuwa zazdrość, nienawiść, pożądanie, gniew, egoizm, dumę i arogancję. Zastępuje te uczucia radością, boską ekstazą, błogością, spokojem i mądrością. Pierwsza linijka piosenki Fleetwood Mac mówi: „Tonąć w morzu miłości, gdzie każdy chciałby się utopić”. To jest Bhakti – tonąć w miłości.
Wedanta mówi, że istnieje cienka nić z czystej miłości (Prem), która łączy twoje serce z boskością. Ta nić to istota Bhakti. Od początku stworzenia leży uśpiona w twoim sercu, ukryta przez warstwy niewiedzy i cierpienia. Bez względu na to, co robisz lub dokąd idziesz, ta nić, nasze boskie połączenie, nigdy nie może zostać zerwana. To właśnie powoduje głębokie pragnienie twojej duszy radości i błogości.
Zakochanie się w kimś lub w czymś tworzy separację. Bhakti to być miłością – być pijanym boską miłością. To jedność zakochania się w samej miłości. Wedanta mówi, że należy kłaść nacisk tam, gdzie jest on potrzebny – na boskie Ja w każdej napotkanej osobie.
Jogin Bhakti
Pyta, czego pragnę na najgłębszym poziomie mojego istnienia? Czysty w myślach, słowach i czynach Szuka boskości w codziennym życiu Czczi i szanuje całe życie Oczyszcza serce przez oddanie Śpiewa, tańczy, intonuje i słucha boskich wersetów Poddaje się, będąc otwartym na wszystko Działa jako sługa, przyjaciel lub matka dla boskości w każdym
Często ludzie mówią, że nie mają wystarczająco dużo czasu na duchową praktykę z powodu zobowiązań rodzinnych. Bhakti polega na tym, żeby uczynić służbę swojej rodzinie swoją praktyką. W Bhakti wszystkie przywiązania ustępują miejsca pochłaniającej miłości do Boga – to jedyne przywiązanie, które uwalnia, a nie ogranicza. Gdy boskość zostanie ponownie ustanowiona w świątyni twojego serca, jej miłość posłuży ci na wieczność. Bhakti to podróż, która prowadzi do „odpoczynku w Bogu”.
Joga wiedzy
Gyana Joga to ścieżka wiedzy, a właściwie mądrości. Jest to sposób na oświecenie poprzez proces rozumowania – szczególnie proces rozróżniania tego, co jest rzeczywiste, a co nie jest rzeczywiste, co jest prawdziwe i co nieprawdziwe – poprzez studiowanie i samobadanie.
Mówi się, że jest to najtrudniejsza ścieżka, ponieważ wykorzystuje umysł i intelekt, aby przejść poza siebie i w końcu zrealizować, że jesteś Jednością z boskością. Upaniszady nazywają to „ostatnią krawędzią”, na której ego zawsze próbuje nas zrzucić. Wymaga to dużo siły charakteru, woli i intelektu.
Kiedy pytano Ramana Maharshi, wielkiego indyjskiego świętego i jogina Gyany, często odpowiadał: „Najpierw zapytaj siebie, kto zadaje to pytanie”. Gyana Joga polega na studiowaniu starożytnych tekstów i nauk wielkich mistrzów, ale co ważniejsze, na badaniu samego siebie.
Jogin Ghana
Czyta słowa wielkich mistrzów Zadaje sercu następujące pytania i słucha odpowiedzi bez oceniania ani oceny: Kim jestem? Czego chcę? Jaki jest mój cel? Za co jestem wdzięczny? Jest uważny na otaczający świat Słucha, rozważa, kontempluje Praktykuje rozeznawanie i obojętność Medytuje i codziennie poświęca czas na ciszę
Jogin Gyana przestaje martwić się tym, co widzi, ale pyta: „Dlaczego to widzę?” Życie zaczyna być postrzegane jako sen.
Joga królewska
Raja Joga oznacza „Królewską Ścieżkę”. Tak jak król utrzymuje kontrolę nad swoim królestwem, musisz utrzymać kontrolę nad swoim własnym „królestwem” – ogromnym terytorium swojego umysłu.
To ścieżka medytacji, mantr i technik. Podstawowa idea Raja Jogi polega na tym, że postrzeganie boskiego Ja jest zasłonięte przez zakłócenia umysłu. Jeśli ciało i umysł można uczynić nieruchomymi i czystymi, Ja natychmiast zabłyśnie.
Raja Joga to ścieżka najbardziej preferowana przez Zachodnich, ponieważ może być praktykowana przez prawie każdego, nie wymagając żadnych przekonań ani konkretnej wiary. Raja Joga mówi, żeby wierzyć tylko w to, co odkrywasz samodzielnie poprzez bezpośrednie doświadczenie.
Jogin Raja Utrzymuje równowagę we śnie, diecie, stylu życia i pracy Jest zgodny z rytmem natury Jest czysty i bezstronny Bierze odpowiedzialność za swoje życie Kontroluje swoje emocje i pozostaje wolny od zmartwień Unika rozpraszania Trenuje umysł poprzez techniki medytacji.
Chociaż nie nazywał tego Raja Joga, ta ścieżka została najlepiej podsumowana przez indyjskiego mędrca Patanjalego w jego Jogasutrach, pod tytułem Astanga, czyli Osiem gałęzi jogi.
Yama: Powstrzymanie się od szkodzenia innym poprzez złe postępowanie, w tym nieprzemoc, prawdomówność, niekradzenie, nie marnowanie energii, powściągliwość od chciwości lub gromadzenia
Niyama: Zasady dla naszego codziennego życia, w tym czystość lub higiena, zadowolenie, dyscyplina, nauka, oddanie
Asana: Siedzenie lub postawa, pozycje jogi
Pranajama: Opanowanie i ożywienie siły życiowej
Pratyahara: Wewnętrzna refleksja
Dharana: Skoncentrowana uwaga
Dhyana: Medytacja, ciągły przepływ
Samadhi: Wolność, wyzwolenie, oświecenie
W istocie Raja Joga to systematyczny proces kształtowania naszego charakteru i życia, aby doświadczyć oświecenia.
Cztery ścieżki jogi – Karma Joga, Bhakti Joga, Jnana Joga i Raja Joga – oferują różnorodne podejścia do duchowego rozwoju i oświecenia. Chociaż te cztery ścieżki wydają się różne, tak naprawdę istnieje tylko jedna Joga, jedno połączenie, jedna całość. Możemy być bardziej pociągnięci do jednej ścieżki niż do innych, ale wzajemnie się uzupełniają. Jak mówi powiedzenie: „Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu”, więc wszystkie ścieżki prowadzą do oświecenia.
Ścieżki są jak cztery różne nici splatane razem, aby utworzyć tę samą linę, każda wzmacniana przez inne. Wybierz te aspekty każdej ścieżki, które rezonują z tobą, i zacznij je włączać do swojego życia. Odkrywając, który z nich najlepiej odpowiada Twoim potrzebom i celom życiowym, możesz zacząć swoją własną, wyjątkową duchową podróż ku jedności i samorealizacji. Szukaj radości w codziennej praktyce i pozwól jej cię prowadzić.
Indra Devi, znana również jako „Pierwsza Dama Jogi” i „Matka Jogi na Zachodzie”, była pionierką wprowadzania jogi do kultur zachodnich. Urodzona w 1899 roku jako Eugenie Peterson w Rydze, na Łotwie, Devi była pierwszą kobietą uczennicą T.K.V. Krishnamacharyi – słynnego jogina i nauczyciela jogi, który uczył również takich mistrzów, jak B.K.S. Iyengar, K. Pattabhi Jois oraz T.K.V. Desikachar.
Podróż Devi do Indii, gdzie rozpoczęła swoją duchową i jogiczną praktykę, miała miejsce w 1927 roku. Po przyjęciu nowego imienia, Indra Devi i praktykowaniu w szkole jogi Krishnamacharyi w Mysore, stała się jednym z jego najważniejszych uczniów. W 1938 roku otworzyła swoją pierwszą szkołę jogi w Szanghaju, gdzie nauczała jogi żon dyplomatów i amerykańskich wojskowych.
Po II wojnie światowej Devi przeniosła się do Hollywood, gdzie kontynuowała swoją misję nauczania jogi. Jej szkoła w Los Angeles przyciągała wiele sławnych osób, takich jak Marilyn Monroe, Greta Garbo, Gloria Swanson i Elizabeth Arden. Dzięki swoim koneksjom w kręgach filmowych, Indra zyskała ogromną popularność, stając się ambasadorką jogi na całym świecie.
W 1953 roku opublikowała swoją pierwszą książkę, „Forever Young, Forever Healthy”, która stała się bestsellerem. Następnie napisała jeszcze kilka książek, w tym „Yoga for Americans” i „Yoga for You”, przyczyniając się do popularyzacji jogi na Zachodzie.
W latach 60. i 70. Devi prowadziła liczne warsztaty i wykłady na całym świecie. W 1961 roku założyła Fundację Indra Devi, która do dziś zajmuje się propagowaniem nauki o jodze oraz jej zdrowotnych i duchowych korzyści.
Indra Devi zmarła w 2002 roku w wieku 102 lat, zostawiając po sobie niezwykłe dziedzictwo. Jej wkład w rozwój i upowszechnienie jogi na całym świecie jest nieoceniony, a jej życie i praca stanowią inspirację dla kolejnych pokoleń praktykujących jogę.
Drishti to termin pochodzący z sanskrytu, który oznacza „punkt skupienia wzroku” lub „skupienie umysłu” w praktyce jogi. Drishti jest kluczowym elementem praktyki jogi, zwłaszcza w Ashtanga Vinyasa, pomaga w utrzymaniu koncentracji, równowagi i wyciszenia umysłu.
Aby wykonać drishti, należy skupić wzrok na wyznaczonym punkcie podczas wykonywania konkretnej asany (pozycji). Drishti powinno być stosowane nie tylko jako skupienie wzroku, ale także jako umysłowe skupienie na oddechu i praktyce jogi.
Główne drishti w tradycyjnej praktyce jogi:
Urdhva (w górę)
Bhrumadhye / Ajna (środek brwi / trzecie oko)
Nasagrai (nos)
Hastagrai (dłoń)
Parsva (w bok)
Angusta ma dyai (kciuk)
Nabi chakra (pępek)
Padayoragrai (palce stóp)
Poniżej opisane są różne rodzaje drishti, ich znaczenie oraz sposób, w jaki można je włączyć do swojej codziennej praktyki jogi.
Nāsāgre-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku na koniec nosa
Nasagra Drishti stosowane jest w wielu asanach, w tym pozycji w Chaturanga Dandasana (pozycja kija) czy w pozycji psa z głową w górę (Urdhva Mukha Svanasana). Warto zauważyć, że Nasagra Drishti może być stosowane także w innych pozycjach, w zależności od potrzeb i preferencji osoby praktykującej. Pomaga w skupieniu uwagi na sobie i utrzymaniu równowagi.
Ajna-dṛṣṭi– Skupienie na trzecim oku
Ajna Drishti kieruje wzrok na przestrzeń między brwiami, zwana „trzecim okiem”. Stosowane jest w pozycjach, w których głowa jest neutralnie lub skierowana w dół, jak np. Dandasana czy Virasana. Pomaga wyciszyć umysł i zwiększyć wewnętrzną koncentrację. Warto zauważyć, że Ajna Drishti może być stosowany również w innych pozycjach, w zależności od potrzeb i preferencji praktykującego. Kiedy wybierasz drishti dla konkretnej asany, warto zwrócić uwagę na cel praktyki, na to, jakie korzyści chcesz uzyskać oraz jaką tradycję jogi praktykujesz. W niektórych tradycjach zalecenia co do stosowania drishti mogą się różnić.
Bhrūmadhye-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku na miejsce pomiędzy brwiami
Bhrumadhya Drishti kieruje wzrok na środek brwi, podobnie jak Ajna Drishti, jednak stosowane jest w pozycjach, w których głowa jest zgięta do tyłu. Pomaga w utrzymaniu równowagi i uspokaja umysł, jak np. Purvottanasana (pozycja odwróconego stołu) czy Ustrasana (pozycja wielbłąda).
Nabhicakre-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku na pępek
Nabi Chakra Drishti stosowane jest w pozycjach zgięcia do przodu, takich jak pozycja psa z głową w dół (Adho Mukha Svanasana) czy Halasana (pozycja pługa). Pomaga w rozluźnieniu pleców, utrzymaniu równowagi i skupieniu się na oddechu.
Hastagrahe-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku na dłoń
Hastagra Drishti stosowane jest w pozycjach, które wymagają skupienia na ruchu rąk, takich jak Trikonasana (pozycja trójkąta) czy Parivrtta Trikonasana (skręcona pozycja trójkąta). Pomaga w utrzymaniu równowagi i zwiększa świadomość ciała.
Aṅguṣṭhamadhye-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku na kciuk
Angushtha Ma Dyai Drishti polega na skupieniu wzroku na kciuku. Jest to stosowane w asanach, które angażują ramiona, np. w Utkatasana (pozycja krzesła) czy w pozycji Virabhadrasana I (wojownik I).
Pādayoragre-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku na palce u stóp
Padayoragra Drishti stosowane jest w pozycjach zgięcia do przodu, takich jak Janu Sirsasana (pozycja głowy do kolana) czy Paschimottanasana (siedząca pozycja rozciągająca). Pomaga w utrzymaniu równowagi, skupieniu na oddechu i rozluźnieniu pleców.
Pārśva-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku w bok
Parshva Drishti stosowane jest w pozycjach skrętowych, takich jak Utthita Parsvakonasana (pozycja rozszerzonego bocznego kąta) czy Marichyasana C (pozycja mędrca Marichi). Pomaga w skupieniu uwagina ruchu skręcającym, utrzymaniu równowagi oraz wzmocnieniu mięśni brzucha.
Ūrdhva-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku ku górze
Urdhva Drishti stosowane jest w pozycjach, w których głowa jest uniesiona do góry, takich jak Upavishta Konasana czy Ubhaya Padangushtasana. Pomaga w skupieniu się na rozciąganiu klatki piersiowej, utrzymaniu równowagi i wzmocnieniu mięśni pleców.
Adhodṛṣṭi – Skierowanie wzroku ku dołowi
Adho Drishti stosowane jest w pozycjach, w których głowa jest opuszczona w dół, takich jak Balasana (pozycja dziecka). Pomaga w relaksacji, uwalnianiu napięcia oraz skupieniu się na oddechu.
Antar-dṛṣṭi – Skierowanie wzroku do wewnątrz
Antar Drishti polega na wewnętrznym skupieniu wzroku, czyli na zwróceniu uwagi na wewnętrzne doświadczenia, takie jak oddech, uczucia czy myśli. Stosowane jest w pozycjach medytacyjnych i w praktykach, które koncentrują się na wewnętrznym poznaniu, jak np. Padmasana (pozycja kwiatu lotosu) czy Sukhasana (pozycja łatwa).
Drishti, czyli skierowanie wzroku, jest niezwykle istotne w praktyce jogi, ponieważ pomaga w utrzymaniu koncentracji, równowagi oraz zwiększa uważność. Warto eksperymentować z różnymi rodzajami drishti, aby znaleźć te, które najbardziej odpowiadają naszym potrzebom i pomagają osiągnąć większą harmonię w praktyce jogi. Regularne stosowanie drishti może przyczynić się do głębszego zrozumienia i opanowania praktyki, prowadząc do większego dobrostanu fizycznego i emocjonalnego.
Jak stosować drishti podczas praktyki jogi?
Wybierz odpowiednie drishti dla konkretnej pozycji. Każda asana ma swoje określone drishti, które pomagają w utrzymaniu równowagi i koncentracji.
Praktykuj drishti z łagodnością i miękkością. Nie należy zmuszać oczu ani umysłu do skupienia się na punkcie. Pozwól, aby oczy naturalnie skupiły się na wybranym punkcie.
Pamiętaj o oddychaniu. Drishti jest ściśle związane z oddechem, który ma kluczowe znaczenie dla utrzymania równowagi i wyciszenia umysłu. Staraj się oddychać spokojnie i głęboko podczas praktyki.
Praktykuj drishti jako narzędzie medytacji. Skupienie wzroku na jednym punkcie może pomóc w wyciszeniu umysłu, co jest jednym z głównych celów praktyki jogi.
Bądź cierpliwy i konsekwentny. Praktykowanie drishti może wymagać czasu i wytrwałości, ale z czasem przyniesie znaczące korzyści dla twojej praktyki jogi i ogólnego samopoczucia.
Dlaczego praktykujemy jogę z drishti, a nie z zamkniętymi oczami?
Koncentracja i uważność
Drishti pomaga skupić uwagę na obecnej chwili, zwiększając uważność na ciele i umyśle. Praktykowanie jogi z zamkniętymi oczami może prowadzić do rozproszenia myśli, podczas gdy skierowanie wzroku na konkretny punkt pomaga w zwiększeniu koncentracji i utrzymaniu świadomości.
Równowaga
Równowaga jest kluczowym elementem praktyki jogi. Drishti pomaga utrzymać równowagę, poprzez skupienie wzroku na stabilnym punkcie. Praktykowanie z zamkniętymi oczami może utrudnić utrzymanie równowagi, zwłaszcza w trudniejszych pozycjach.
Skierowanie energii
Drishti pomaga skierować energię w określonym kierunku, co przyczynia się do lepszego opanowania pozycji i większego zrozumienia praktyki. Z zamkniętymi oczami trudniej jest kontrolować przepływ energii, co może prowadzić do nieefektywnego wykonywania asan.
Bezpieczeństwo
Praktykowanie jogi z otwartymi oczami i zastosowanie drishti pozwala na kontrolowanie pozycji ciała i zapobiega urazom. Z zamkniętymi oczami łatwiej jest stracić orientację w przestrzeni, co może prowadzić do kontuzji.
Wewnętrzna praktyka czy zewnętrzna praktyka
Chociaż joga jest wewnętrzną praktyką, wykorzystuje zewnętrzne punkty odniesienia, takie jak drishti, aby pomóc w głębszym zrozumieniu umysłu i ciała. Praktykowanie z zamkniętymi oczami może być korzystne w niektórych przypadkach, takich jak medytacja czy pranayama, jednak drishti stanowi ważne narzędzie w codziennej praktyce asan.
Praktykowanie jogi z drishti, a nie z zamkniętymi oczami, ma wiele korzyści, ale joga to holistyczna praktyka, która obejmuje różnorodne techniki i podejścia. Choć większość praktyk jogi zaleca stosowanie drishti, czyli skierowania wzroku, w niektórych przypadkach praktykowanie z zamkniętymi oczami może być korzystne.
Praktyka jogi z zamkniętymi oczami – korzyści i zastosowanie
Wzmacnianie wewnętrznego połączenia
Praktykowanie jogi z zamkniętymi oczami może pomóc w głębszym połączeniu z własnym ciałem i umysłem, ponieważ zamykanie oczu skupia uwagę na wewnętrznych doznaniach. To może prowadzić do większej świadomości fizycznych i emocjonalnych odczuć oraz rozwijać intuicję i wewnętrzną mądrość.
Redukcja bodźców zewnętrznych
Zamykanie oczu podczas praktyki jogi pozwala na wyeliminowanie bodźców wzrokowych, które mogą odciągać uwagę. W ten sposób praktykujący może skupić się wyłącznie na wewnętrznym procesie, co może prowadzić do większej koncentracji i spokoju.
Medytacja i relaksacja
Jest szczególnie korzystna podczas medytacji i technik relaksacyjnych, takich jak pranayama czy Savasana (pozycja trupa). Zamykanie oczu pomaga wyciszyć umysł i uwolnić się od myśli, co sprzyja głębszemu relaksowi i wyciszeniu.
Praktyka na poziomie uczuć
Pozwala na bardziej emocjonalne i intuicyjne podejście do praktyki, umożliwiając odkrywanie ciała i umysłu na poziomie uczuć. Może to prowadzić do lepszego zrozumienia własnych emocji i potrzeb, a także do większej empatii wobec innych.
Przeciwwskazania
Chociaż praktyka jogi z zamkniętymi oczami ma swoje zalety, warto pamiętać o potencjalnych trudnościach związanych z utrzymaniem równowagi i kontrolą pozycji ciała. Dlatego warto stosować to podejście z rozwagą i uważnością, zwłaszcza w przypadku początkujących praktykujących.
Zamykanie oczu podczas praktyki może być dla niektórych osób kluczowe do głębszego zrozumienia jogi, ale dla innych może być pomocne jedynie w określonych sytuacjach. Ostatecznie, to praktykujący decyduje, które podejście przynosi mu najwięcej korzyści i pozwala na rozwój zarówno na poziomie fizycznym, jak i duchowym.
W filozofii jogi, klesze to przeszkody i źródła cierpienia, które wpływają na naszą zdolność do osiągnięcia duchowej harmonii i wewnętrznego spokoju. Joga oferuje ścieżkę do zrozumienia, rozpoznania i przekształcania tych negatywnych wzorców, co prowadzi do większej równowagi, wolności i dobrobytu. Poniżej przyjrzymy się pięciu głównym kleshom oraz sposobom, w jaki praktyka jogi może pomóc nam je pokonać.
Avidya (niewiedza)
Avidya to podstawowa klesza, która leży u źródła pozostałych klesz. Jest to niewiedza na temat naszej prawdziwej natury, o myleniu tymczasowego, materialnego świata z rzeczywistością. Avidya manifestuje się jako przywiązanie do ego, identyfikacja z ciałem i umysłem, oraz nieświadomość naszego wewnętrznego „ja” (Atman). Praktyka jogi, zwłaszcza medytacja i studiowanie filozofii, może pomóc przełamać iluzje i poznać naszą prawdziwą istotę.
Asmita (egoizm)
Asmita to poczucie odrębności, które prowadzi do egoizmu i przywiązania do własnej tożsamości. W praktyce jogi, asmita może objawiać się jako pragnienie bycia najlepszym, porównywanie się z innymi czy też brak akceptacji dla własnych ograniczeń. Praktykując asany, pranayamę i medytację, uczymy się pokory, otwartości i akceptacji siebie oraz innych, co pozwala na osłabienie wpływu asmita.
Raga (pragnienie)
Raga to niezdrowe pragnienia, które prowadzą do przywiązania do materialnych rzeczy, przyjemności czy emocji. Pragnienia te mogą prowadzić do nałogów, zazdrości, frustracji i poczucia niezadowolenia. Praktyka jogi, zwłaszcza asan i medytacji, pomaga w kultywowaniu umiejętności uważności oraz rozwijaniu zdolności do panowania nad własnym umysłem, co prowadzi do większej wolności od raga.
Dvesha (niechęć, awersja)
Dvesha to przeciwieństwo raga, jest to awersja i niechęć do tego, czego nie chcemy lub czego się boimy. Dvesha prowadzi do gniewu, lęku, nienawiści i innych negatywnych uczuć. Praktykując jogę, uczymy się zaakceptować rzeczywistość taką, jaka jest, oraz znajdować równowagę między pragnieniem a odrzuceniem. Medytacja, asany i pranayama pomagają nam obserwować te uczucia i uczymy się, jak je przekształcić w spokój i harmonię.
Abhinivesha (lęk przed śmiercią)
Abhinivesha to lęk przed śmiercią, utratą lub zmianą, który wpływa na wszystkie istoty żywe, niezależnie od stopnia ich duchowego rozwoju. Joga uczy nas, że życie to ciągłe zmiany i przemijanie, a nasza prawdziwa istota (Atman) jest wieczna. Praktykując jogę, zwłaszcza medytację i techniki poddawania się (w znaczeniu akceptacji) (Bhakti Joga), uczymy się oddać się procesowi życia i przekształcamy lęk w zaufanie do wyższej mocy.
Jak praktyka jogi pomaga w pokonaniu klesz?
Joga dostarcza różnorodne narzędzia do pracy z kleszami, takie jak asany (pozycje ciała), pranayama (techniki oddechowe), dharana (koncentracja), dhyana (medytacja) oraz filozoficzne nauki. Praktyka jogi pomaga nam rozwijać świadomość, obserwować nasze myśli i emocje, a także kultywować wewnętrzną siłę, potrzebną do przekształcania negatywnych wzorców.
W praktyce, kluczem do pokonania klesz jest regularne i świadome zaangażowanie w praktykę jogi oraz rozwijanie umiejętności uważności. Dzięki temu uczymy się rozpoznawać, kiedy klesze wpływają na nasze życie, oraz jak przekształcić te energie w większą harmonię i spokój.
Klesze to przeszkody i źródła cierpienia, które utrudniają osiągnięcie duchowej harmonii i wewnętrznego spokoju. Joga oferuje ścieżkę do zrozumienia, rozpoznania i przekształcania tych negatywnych wzorców poprzez rozwijanie świadomości, wewnętrznej siły i umiejętności uważności. Dzięki regularnej praktyce jogi, możemy osłabić wpływ klesz na nasze życie i kroczyć ścieżką ku większej równowadze, wolności i dobrobytu.
Kundalini joga to starożytna forma jogi, która skupia się na pobudzeniu i wykorzystaniu energii Kundalini – uważanej za pierwotną, twórczą siłę, która istnieje u podstawy kręgosłupa każdej osoby. Praktyka Kundalini jogi łączy w sobie asany (pozycje), pranajamę (ćwiczenia oddechowe), mantry (słowa lub dźwięki mające duchowe znaczenie) oraz medytację, aby pomóc w przebudzeniu tej energii i skierować ją w górę przez siedem czakr (energetycznych centrów) wzdłuż kręgosłupa.
Energia Kundalini uważana jest za śpiącą siłę, która spoczywa wewnątrz każdej osoby, zazwyczaj zlokalizowaną u podstawy kręgosłupa, w obszarze kości krzyżowej. Gdy energia Kundalini zostaje przebudzona i zaczyna się przemieszczać w górę przez kręgosłup, może przyczynić się do ogromnych przemian w życiu praktykującego, zarówno na poziomie fizycznym, jak i duchowym.
Przebudzenie energii Kundalini może prowadzić do oczyszczenia i uzdrawiania ciała, większej świadomości, głębszych wglądów w naturę rzeczywistości, rozwijania umiejętności intuicyjnych oraz doświadczania głębokiego poczucia jedności ze wszystkim, co istnieje.
Praktyka Kundalini jogi jest holistycznym podejściem do jogi, które łączy asany (pozycje), pranayama (ćwiczenia oddechowe), mantra (słowa lub dźwięki mające duchowe znaczenie) oraz medytację, aby pobudzić i kierować energię Kundalini przez ciało i umysł praktykującego.
Asana
Pozycje wykonywane w Kundalini jodze są często dynamiczne i energetyczne, mające na celu pobudzenie przepływu energii w ciele. Asany mogą również obejmować dłuższe trzymanie pozycji, które pomagają uczestnikom w wytrwałości, koncentracji i uwalnianiu zablokowanej energii.
Pranayama
Ćwiczenia oddechowe są kluczowym elementem praktyki Kundalini jogi, ponieważ oddech jest łącznikiem pomiędzy ciałem a umysłem. Pranajama pomaga w oczyszczaniu, energetyzowaniu i uspokajaniu umysłu oraz wspiera równowagę energetyczną w ciele.
Mantra
Śpiewanie mantr jest często stosowane w Kundalini jodze, aby uspokoić umysł, skoncentrować się na intencji oraz wzmocnić wibracje energetyczne. Mantry mogą być śpiewane, recytowane lub powtarzane w myślach, aby pomóc praktykującym w głębszym zrozumieniu duchowej strony jogi.
Medytacja
Kundalini joga zawiera różnorodne techniki medytacji, które mają na celu uspokojenie umysłu, oczyszczenie zablokowanej energii oraz rozwijanie duchowej świadomości. Medytacja w Kundalini jodze może obejmować skupienie na oddechu, wizualizację, śpiewanie mantr lub inne techniki, które prowadzą do wewnętrznego spokoju i równowagi.
Krótko mówiąc, oczywiście, że nie! Joga to praktyka, która pochodzi z Indii i ma na celu połączenie ciała, umysłu i ducha. Wierzymy, że poprzez jogę możemy poprawić nasze zdrowie i samopoczucie.
Nie ma żadnych religijnych wymagań, które trzeba spełnić, aby zacząć praktykować jogę. Nie musisz mieć żadnych przekonań religijnych, aby zacząć ćwiczyć jogę. Wszyscy są mile widziani i mogą korzystać z jej korzyści.
Oczywiście, istnieją różne style jogi i niektóre z nich mają głębsze powiązania z hinduizmem lub buddyzmem. Jednak większość stylów jogi, które są popularne na Zachodzie, są bardziej skoncentrowane na aspektach fizycznych i oddychaniu niż na duchowości.
Jeśli wciąż masz wątpliwości, zacznij od prostych, podstawowych pozycji i postępuj zgodnie ze swoimi możliwościami. Nie ma potrzeby porównywania się do innych, a praktyka jogi powinna być indywidualna i przyjemna dla każdego.
Podsumowując, joga to nie tylko fizyczne ćwiczenia, ale również sposób na poprawę zdrowia i samopoczucia. Nie ma żadnych przeszkód religijnych czy moralnych, które uniemożliwiają praktykowanie jogi. Wszyscy są mile widziani i zachęcani do podjęcia tej pięknej praktyki.
Samsara to termin związany z hinduizmem i buddyzmem, oznaczający cykl narodzin, śmierci i reinkarnacji, czyli ciągłe krążenie duszy w kierunku kolejnych wcieleń. Dla wielu ludzi na całym świecie, którzy wierzą w reinkarnację, samsara jest centralnym punktem ich duchowej praktyki. Jednakże, jakie są konkretnie znaczenia Samsary i jak można zrozumieć jej rolę w duchowym rozwoju?
Samsara pochodzi z sanskrytu i odnosi się do koncepcji cyklu narodzin i śmierci, której nieustanny obrót odzwierciedla trwanie w nieskończoność. Termin ten, często pojawiający się w literaturze religijnej, opisuje przede wszystkim proces, który polega na tym, że każda dusza jest nieustannie reinkarnowana, przemieszczając się z jednego ciała do drugiego. Według hinduistycznej tradycji, ten cykl reinkarnacji jest związany z karmą, czyli sumą dobrych i złych uczynków, które wpływają na dalsze losy duszy po śmierci.
W buddyzmie, samsara jest postrzegana jako ciągłe cierpienie, które trwa do czasu, gdy człowiek osiągnie nirwanę, czyli stan wewnętrznego spokoju i uwolnienia od iluzji i pożądliwości. Istotą tej filozofii jest jednak to, że istnieje sposób na przerwanie tego cyklu, co osiąga się poprzez wyzwolenie się od pożądliwości, ignorancji i związanych z nimi negatywnych emocji.
Dlaczego istnieje samsara i jaki jest jej cel? W hinduizmie i buddyzmie, istnienie samsary wynika z koncepcji, że wszystko jest powiązane z innymi rzeczami, a każde nasze działanie, myśl i słowo mają wpływ na świat. Zgodnie z tą teorią, wszystko co robimy, ma swoje konsekwencje i wpływa na nasze życie w przyszłości. Dlatego karma odgrywa tak ważną rolę w samsarze – jako siła, która kieruje naszym życiem w zależności od naszych czynów.
Jednocześnie, samsara jest także postrzegana jako iluzoryczna i chwilowa, jak sen, który trwa tylko do czasu, gdy się z niego przebudzimy. W buddyzmie, uważa się, że samsara jest wynikiem ignorancji i przesądu, że rzeczywistość istnieje tak, jak ją widzimy, zamiast postrzegać ją w jej prawdziwej formie.
Aby uwolnić się od koła narodzin i śmierci, buddyzm proponuje drogę Nirwany, która jest stanem wolnym od cierpienia i ograniczeń egzystencjalnych. Ta droga wymaga jednak ciężkiej pracy nad sobą, a w jej trakcie należy pozbyć się złudzeń i iluzji, które nas trzymają w samsarze.
Wyzwolenie z samsary wymaga zrozumienia natury rzeczywistości, a także rozwijania takich cech jak mądrość, współczucie i moralna uczciwość. Dlatego buddyzm zachęca do praktykowania medytacji, studiowania Dharmy i realizacji pięciu wskazań moralnych, które są związane z etyką i dobrym postępowaniem.
Mimo że samsara jest związana z cierpieniem, buddyzm nie uważa jej za coś złego czy niepotrzebnego. Samsara jest po prostu rzeczywistością, którą należy zaakceptować i zrozumieć, a następnie wykorzystać do osiągnięcia wyzwolenia. Jednakże, jeśli nie będziemy dążyć do wyzwolenia, będziemy kontynuować cykl narodzin i śmierci w samsarze, który będzie obarczony cierpieniem i nieszczęściem.
Podsumowując, samsara jest pojęciem fundamentalnym w buddyzmie, które odnosi się do koła narodzin i śmierci, które kontynuuje się w nieskończoność. Wyzwolenie z samsary wymaga zrozumienia natury rzeczywistości, pracy nad sobą i realizacji pięciu wskazań moralnych. Dążąc do wyzwolenia, możemy osiągnąć stan Nirwany, który jest wolny od cierpienia i ograniczeń egzystencjalnych.
Słowo „Ashtanga” pochodzi z sanskrytu i oznacza „ośmioro części” lub „ośmioro gałęzi”. Jest bezpośrednio związane z systemem jogi opisanym w „Joga Sutrach” Patanjalego, który składa się z ośmiu gałęzi, czyli Yama, Niyama, Asana, Pranayama, Pratyahara, Dharana, Dhyana i Samadhi. Te ośmioro gałęzi, znane razem jako Ashtanga, są wzajemnie powiązane i tworzą kompleksowy system duchowego rozwoju i samorealizacji w praktyce jogi.
Termin „Ashtanga” jest również używany w kontekście Ashtanga Vinyasa Jogi, która jest dynamicznym stylem jogi stworzonym przez Sri K. Pattabhi Joisa w XX wieku. Ashtanga Vinyasa Joga czerpie inspirację z nauk Patanjalego, ale koncentruje się głównie na praktyce asan (pozycji jogicznych) i pranayamy (ćwiczeń oddechowych). W Ashtanga Vinyasa Jodze, ćwiczenia wykonywane są w ściśle określonej sekwencji, a ruchy łączone są z oddechem, co tworzy płynną i dynamiczną praktykę.
Podsumowując, słowo „Ashtanga” odnosi się do ośmioro gałęzi jogi opisanych przez Patanjalego, które razem tworzą holistyczny system duchowego rozwoju. W kontekście Ashtanga Vinyasa Jogi, termin ten wskazuje na praktykę jogi, która wykorzystuje te ośmioro gałęzi, koncentrując się na asanach i pranayamie, z naciskiem na synchronizację ruchów z oddechem.
Joga to nie tylko praktyka fizyczna, ale także duchowa i filozoficzna dyscyplina, która prowadzi do harmonii ciała, umysłu i ducha. Klasyczny system jogi, jak opisany w „Joga Sutrach” autorstwa starożytnego filozofa Patanjalego, składa się z ośmiu gałęzi (zwanych także ośmioma kołami lub ośmioma stopniami), które razem tworzą ścieżkę do oświecenia i samorealizacji. W tym artykule przybliżymy każdą z tych gałęzi oraz ich znaczenie w praktyce jogi.
Yama (zasady moralne)
Yama to zasady moralne i etyczne, które regulują nasze zachowanie wobec innych i otaczającego świata. Składają się na nie:
Ahimsa (niekrzywdzenie, nieprzemoc)
Satya (prawda, uczciwość)
Asteya (niekraść, poszanowanie cudzej własności)
Brahmacharya (kontrola energii seksualnej, życie w czystości)
Aparigraha (brak chciwości, nieprzywiązanie)
Niyama (samodyscyplina)
Niyama to zasady samodyscypliny i duchowej higieny, które wpływają na naszą postawę wobec siebie i nasze duchowe praktyki. Wśród nich znajdują się:
Saucha (czystość, zarówno fizyczna, jak i duchowa)
Santosha (zadowolenie, wdzięczność)
Tapas (ascetyzm, samodyscyplina)
Svadhyaya (studium, samorefleksja)
Ishvara pranidhana (oddanie się wyższej mocy, pokora)
Asana (pozycje jogiczne)
Asana to fizyczne pozycje, które pomagają w rozwijaniu siły, gibkości i równowagi. Praktyka asan pomaga również w oczyszczaniu i harmonizacji ciała, co jest niezbędne dla głębszych praktyk medytacyjnych.
Pranayama (ćwiczenia oddechowe)
Pranayama to praktyka kontrolowania i regulowania oddechu, co prowadzi do równowagi i opanowania energii życiowej (prany). Ćwiczenia pranayamy uspokajają umysł i przygotowują go do medytacji.
Pratyahara (wycofanie zmysłów)
Pratyahara to praktyka odwrócenia uwagi od zewnętrznych bodźców i skierowania jej do wewnątrz. Pomaga to w kultywowaniu wewnętrznego spokoju, koncentracji i świadomo
Dharana (koncentracja)
Dharana to praktyka skupienia umysłu na jednym punkcie lub obiekcie, takim jak mantra, oddech, czy wewnętrzne światło. Dharana pomaga w rozwijaniu większej koncentracji i zdolności do utrzymania uwagi na obecnym momencie.
Dhyana (medytacja)
Dhyana to głęboka medytacja, w której umysł staje się całkowicie wchłonięty w obiekt kontemplacji. Dhyana różni się od dharany, ponieważ nie wymaga aktywnego skupienia, lecz jest stanem naturalnym, w którym umysł pozostaje niewzruszony przez myśli i emocje.
Samadhi (oświecenie, jedność)
Samadhi to ostateczny cel praktyki jogi, w którym następuje całkowite zjednoczenie z najwyższym stanem świadomości. W samadhi następuje oświecenie, rozwiązanie iluzji ego i jedność z boską esencją.
Osiem ścieżek jogi według Patanjalego tworzy kompleksowy system duchowego rozwoju i samorealizacji. Praktykowanie tych ośmiu gałęzi jogi pozwala na harmonizację ciała, umysłu i ducha oraz prowadzi do głębszego zrozumienia i pełniejszego życia. Chociaż każda gałąź ma swoje unikalne cechy, to razem tworzą spójną całość, która pozwala na osiągnięcie równowagi i duchowej harmonii. Warto zatem eksplorować każdą z gałęzi, aby wzbogacić swoją praktykę i doświadczenie jogi.
